Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Περι ανέμων και υδάτων

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Μου αρέσει πάρα πολύ όταν ξεχνάω σε παράξενα μέρη ποτά και κάποια στιγμή σε άσχετο χρόνο και για άσχετο λόγο τα βρίσκω μπροστά μου. Για παράδειγμα, τελειώνοντας το πολύ ωραίο Talisker Port ruighe που έπινα, έκανα μια σάρωση για να δω τι άλλο υπάρχει για να πιω μιας και το πολυαναμενόμενο Clynelish Game of Thrones, δεν είχε φτάσει στα χέρια μου ακόμη. Και όταν ψάχνεις, συνήθως βρίσκεις. Και βρήκα πολλά καλούδια. Λίγες μινιατούρες από το απίθανο Benriach Curiositas 10 ετών, λίγες ακόμη από το επίσης εξαιρετικό Dalmore 12 ετών και δυο σχεδόν άδεια κανονικού μεγέθους μπουκάλια. Το πρώτο ήταν δωδεκάρι Hghland Park και το δεύτερο επίσης δωδεκάρι Balvenie. Από αυτό το τελευταίο βάζω μισό dram που έχει μέσα, και ξεκινάω το σημερινό άρθρο.

Το οποίο, δεν θα ασχοληθεί με κάτι συγκεκριμένο, αλλά με διάφορα θέματα. Κάποια από αυτά είναι θέματα της επικαιρότητας, κάποια από αυτά, είναι θέματα που δεν ενδιαφέρουν κανένα, εκτός από εμένα, αλλά θέλω να αναφερθώ σε αυτά. Ξεκινάω από τα τελευταία.

Μερικές φορές σκέφτομαι αν κάνω τη σωστή δουλειά. Και γιατί το σκέφτομαι αυτό? Προσπαθώ να βρω σε αυτό το χώρο ανθρώπους, ή μάλλον συναδέλφους που να φέρονται συναδελφικά. Δεν ξέρω τι γίνεται με άλλους, πάντως εγώ έχω βιώσει πολλές φορές καταστάσεις που είναι από περίεργες, ως άσχημες. Αυτή την εβδομάδα είχαμε πάλι δυο κρούσματα. Ξεκινάω με τον υποτιθέμενο συνάδελφο στην Πλατεία, ή μάλλον όχι δεν θα γράψω ποιά πλατεία, διότι δεν έχει άλλη κάβα σε αυτή την πλατεία και θα του κάνω τη χάρη να μη τον φωτογραφίσω. Το περασμένο καλοκαίρι λοιπόν, μπαίνω μέσα να ρίξω μια ματιά τι γίνεται εκεί. Βλέπω μερικά αρχαία βερμούτ, που φυσικά δε με ενδιαφέρουν. Υποθέτω όμως οτι μπορεί να υπάρχουν και κάποια παλιά whisky και κάνω την αντίστοιχη ερώτηση. Η απάντηση που παίρνω είναι οτι, ναι έχει και παλιά whisky, αλλά δεν τα έχει εκεί. Πάω παρακάτω και ρωτάω αν μπορώ να τα δω. Η απάντηση είναι όχι, τέτοιο που ούτε ο Μεταξάς δεν είπε. Δηλαδή, όχι σκέτο, χωρίς αιτιολογία. Και όλα αυτά στον πελάτη. Προσπερνάω την αγένεια, χαιρετάω και φεύγω. Καθώς φεύγω όμως, μου λέει ο τύπος οτι αν θέλω να πάω από Σεπτέμβρη, λες και είναι σχολείο ή σινεμά. Και αφού πέρασε ο Σεπτέμβρης, πάω λοιπόν την περασμένη Δευτέρα να δω τι διάολο θα μου πει τώρα. Και τώρα αποφάσισε οτι δεν μπορεί η μεγαλειότητά του να μας δείξει το προιόν. Και αν θέλω να ψωνίσω από ότι έχει. Βλέπω ένα παλιό δωδεκάρι Bowmore που ο τύπος επιμένει οτι είναι η τρέχουσα ετικέτα και αφήνει όχι και τόσο διακριτικά να εννοηθεί οτι αυτός ξέρει καλά και εγώ είμαι άσχετος. Την επόμενη εβδομάδα που θα πουλήσω στη Γκλασκώβη 120 λιρες, θα σου πω εγώ ηλίθιε ποιός είναι ο άσχετος. Εγώ, η εσύ που μου το έδωσες 38.50. Και αφού πήγαινε γυρεύοντας, παίρνει το μάτι μου στο βάθος ενός ραφιού, ένα τριαντάρι Glenfiddich. Ζητάει 300 ευρώ, αλλά δεν έχω τόσα πάνω μου και λέω θα πάω την επόμενη. Και την επόμενη λέει του το ζήτησε κάποιος και πρέπει να περιμένω. Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά.

Και πάω σε άλλους πολύ καλούς συναδέλφους. Τόσο καλούς που επέδειξαν την ακόλουθη συμπεριφορά. Πηγαίνω σε δουλειά βιαστική και τρέχω μαλλιά κουβάρια. Με την άκρη του ματιού βλέπω κάβα που δεν είχα ξαναδεί. Σταματάω επιτόπου για αυτοψία.. Κάτι ψιλά μέσα και τίποτα το ιδιαίτερο σε γενικές γραμμές. Σε μια γωνιά έξι κομμάτια Bushmills 16 ετών. Ζητάω τιμή, αφού προηγουμένως έχω συστηθεί σαν συνάδελφος. Το μπουκάλι έχει τιμή που εγώ δεν πρόσεξα. Η τιμή είναι 48.70, αν είναι δυνατόν. Δυστυχώς έχω κάνει το ίδιο λάθος, που έγινε και στην προηγούμενη περίπτωση. Δεν κουβαλάω αρκετά λεφτά πάνω μου και επιστρέφω την επόμενη. Την επόμενη η τιμή είναι 133 ευρώ. Άρα θα πρέπει να κυκλοφορούμε με χιλιάρικα πάνω μας, λες και είμαι ο Ωνάσης, και όχι σαν κανονικός άνθρωπος με κάποια χρήματα. Και πάμε να δούμε αν είχε δίκιο ο συνάδελφος ή εγώ. Σας είπα και πριν, οτι ήταν ένα πολύ μέτριο μαγαζί. Δεν υπάρχει περίπτωση δηλαδή αν αγόραζα εγώ τα μπουκάλια, να τα αντικαθιστούσε. Εκεί μέσα είχε κατά βάση τσίπουρο Τυρνάβου και ρετσίνα. Από πότε έγινε ο μάγκας ειδήμονας και αποφάσισε να αλλάξει τιμές? Να σας πω εγώ από πότε. Από χτες. Μου θυμίζει τη σκηνή από την ταινία του Δαλιανίδη, όπου η Καραγιάννη ρωτάει το Βουτσά πότε έμαθε μπουζούκι. Και της απαντάει, χτες.'
Ετσι λοιπόν κι ο μάγκας. Δε φτάνει που βαρέθηκε εδώ και χρόνια να βγάλει το ταμπελάκι με την τιμή, αποφάσισε οτι πρέπει και να κλέψει και λίγο το συνάδελφο. Αλλά ορκίστηκα οτι δε την ξαναπατάω. Θα κουβαλάω πάντα λεφτά μαζί, εκτός αν δεν έχω και θα παίρνω κεφάλια χωρίς έλεος.

Ήθελα να πάω και σε άλλο θέμα, αλλά συγχύστηκα πάλι. Δε γράφω άλλο. Παίρνω ένα Northland αγκαλιά και βγαίνω βεράντα.

Στην υγειά σας


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: