Τα νέα της αγοράς

Απο τα αγαπημένα θέματα αυτής εδω της στήλης, είναι το σημερινό. Και μάλιστα είναι θέμα, με το οποίο έχουμε αρκετό καιρό να καταπιαστούμε, οπότε πάμε κατευθείαν στο ψητό.

Τα νέα της αγοράς

Θα έλεγα οτι σε γενικές γραμμές παρατήρησα κάποια ύφεση. Βέβαια είχαμε σε μια περίπτωση κι ενα πολύ μεγάλο νούμερο, αλλά γενικώς είδα είτε σταθερότητα, είτε πτωτικές τάσεις. Φυσικά κάτι πρέπει και να πίνουμε, διότι ξεροσφύρι δεν γράφουμε εδω. Και μιας και κάνω κέφι τύρφη για απόψε, πάω με το εξαίσιο Loch Lomond Peated Grain, και βλέπουμε για αργότερα.

Ξεκινάω με τη Γκλασκώβη. Καιρό είχα να δω τέτοια χαμηλά νούμερα. Χαμηλά που λέει ο λόγος δηλαδή. Διότι όταν μιλάμε για 14.500 λίρες, που ισοδυναμούν με πάνω απο 17.000 ευρώ, δε το λες και λίγο για ένα μπουκάλι whisky. Στην πρώτη θέση λοιπόν, ενα ακόμη Bowmore απο τη διάσημη σειρά Black, τα οποία φαίνεται πως δεν έχουν τελειωμό .Black Bowmore 29 ετών, η πρώτη έκδοση, 30 ετών, 31 ετών, 42 ετών, 50 ετών και βλέπουμε που θα σταματήσει. Εδω είχαμε την έκδοση των 42 ετών, που όπως προείπα έπιασε 14.500 λίρες. Κι όπως επίσης προείπα, δεν είχαμε μεγάλες συγκινήσεις εδω, πόσο μάλλον όταν έλειπαν τα πολύ ακριβά Macallan. Στη δεύτερη θέση είχαμε Macallan 46 ετών Select Reserve παραγωγής 1952 παρακαλώ. Τιμή 10.000 λίρες. Πάω τώρα στους ιάπωνες. Ενα μόνο ακριβό Karyuizawa το οποίο έμεινε απούλητο και μετά λίγα πράγματα ως προς τα πολύ ακριβά. Τα μεσαία όμως, όπως Hibiki 21, Yamazaki 18 και λοιπά, εκτοξεύθηκαν. Κατα τα άλλα, το Springbank σε σταθερά ανοδική τάση, και οι υπόλοιποι δυνατοί παίκτες, Laphroaig, Ardbeg, Port Ellen, Brora, και λοιποί συγγενείς, σε χαμηλές πτήσεις.

Παω τώρα σε επόμενη δημοπρασία, όπου είχαμε ενα πολύ μεγάλο νούμερο. Στην πρώτη θέση είχαμε Macallan 60 ετών απο τη σειρά Red Collection. Τιμή 130.000 λίρες, ίσον πάνω απο 150 χιλιάρικα σε ευρω. Το βρίσκω απολύτως παράλογο, αλλά δε με ρώτησε και κανείς. Θα πω όμως οτι στο τέλος ξουρίζουν το γαμπρό. Και δε θυμάμαι να έπεσα και πολλές φορές έξω, ή για να ακριβολογούμε, δεν έπεσα καμία φορά έξω. Δεύτερη θέση, πολύ μακριά βέβαια, πάλι Macallan. Είχαμε Tales of the Macallan 1950 Lalique Decanter που άλλαξε χέρια για 51.000 λίρες. Οι δυο πρώτες θέσεις, δεν θα έλεγα οτι μας κέντρισαν το ενδιαφέρον. Δεν ισχύει το ίδιο όμως για την τρίτη θέση, όπου είχαμε, αν όχι το καλύτερο whisky όλων των εποχών, σίγουρα ενα απο τα τρια καλύτερα. Αν διαβάζετε τακτικά τη στήλη, μάλλον μαντέψατε οτι πρόκειται για το θρύλο Laphroaig 1967 Samaroli 15 ετών, το οποίο μάλιστα ήταν υπογεγραμμένο απο τον Maestro, και υπο αυτές τις συνθήκες, μάλλον τσάμπα το αγόρασε ο υπερτυχερός νέος ιδιοκτήτης, αφού αυτά με την υπογραφή πάνε πάνω απο εξήντα χιλιάρικα κι οχι 40.500 όπως έγινε εδω. Και στην τέταρτη θέση μια Geisha 37 ετών του Karuizawa, για την οποία κι εγω θα έδινα ευχαρίστως 32 χιλιάρικα, αν βέβαια είχα. Εκεί όμως που υποτροπιάσαμε τελείως, ήταν στην δεκατη πέμπτη θέση , όπου εμφανίστηκε ακόμη ενας θρύλος του ιταλού. Διότι θρύλος είναι το Springbank 12 ετών 1969 Samaroli Cask Strength, το οποίο επίσης συγκαταλέγεται στα τρια κορυφαία ever και πωλήθηκε για 18612 λιρες.

Ας πιω λίγο δωδεκάρι Bowmore να ξεζαλιστώ και τα λέμε την επόμενη εβδομάδα.