Κρασί στην Κούπα

Η ιστορία του ζεστού κρασιού πιθανολογείται ότι έχει αρχή στην αρχαία Ελλάδα όπου και ονομαζόταν Υπόκρας. Είτε δημιουργός του ήταν ο Ιπποκράτης, είτε έλαβε αυτήν την ονομασία ως φόρο τιμής στον σπουδαίο πατέρα της σύγχρονης ιατρικής. Η δράση του κρασιού ήταν γνωστή, αναμειγνύοντάς όμως μπαχαρικά και βότανα υπό το άγγιγμα της θερμότητας απέκτησε τη φήμη τονωτικού με θεραπευτικές ιδιότητες που ποικίλαν ανάλογα με τα συστατικά του.

Στην ανταλλαγή πολιτισμού που υπήρξε με τους Ρωμαίους κατά την επέκταση της αυτοκρατορίας διαδόθηκε ο ιπποκράτειος οίνος. Μπήκε σε όλα τα νοικοκυριά της εποχής αλλά και στις αποσκευές των λεγεώνων για τις εκστρατείες τους καθώς ήταν απαραίτητο για τις κρύες νύχτες και φυσικά για την αναπτέρωση του πολεμικού ηθικού. Όπως διαδόθηκε η αμπελοκαλλιέργεια στην υπόλοιπη Ευρώπη, έτσι και η διάδοση του θεραπευτικού οίνου ήταν αναπόφευκτη.

Οι Γερμανοί μετέπειτα τον ονόμασαν Glühwein που κυριολεκτικά σημαίνει “κρασί που λάμπει” από τα πυρωμένα σιδερένια ραβδιά που χρησιμοποιούσαν  για το ανακάτεμα του καζανιού γεμάτο από κρασί και μπαχαρικά. Οι υπόλοιποι λαοί προτίμησαν ίσως λιγότερο ευφάνταστες ονομασίες που σήμαιναν ζεστό, καμένο, ή μπαχαρένιο κρασί στη δικιά τους γλώσσα. Όλοι πάντως το χρησιμοποιούν για το καλωσόρισμα του χειμώνα, ενός επισκέπτη τις κρύες ημέρες και για την θέρμη που προσφέρει σε ψυχή και σώμα.

Ανάλογα με τις συνήθειες και τους γευστικούς κάλυκες του κάθε πολιτισμού, χρησιμοποιούνται διαφορετικά μπαχαρικά, φρούτα της χειμερινής συγκομιδής, αποξηραμένα φρούτα όπως σταφίδες αλλά και καβουρδισμένοι ξηροί καρποί. Τα τελευταία, εκτός από συμπλήρωση γευστικού πλούτου, καθώς ποτίζουν από το μπαχαρένιο κρασί μένουν στον πάτο του ποτηριού σαν τις τέλειες γλυκές μπουκιές. Στην Ελλάδα, φανερώνοντας την αγάπη μας για το μέλι ως συστατικό το ονομάζουμε οινόμελο, με τα μπαχαρικά να έχουν συνήθως δευτερεύοντα ρόλο και να περιορίζονται στην κανέλα και το γαρύφαλλο.

Όσον αφορά την ποιότητα του κρασιού βάσης σίγουρα δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια τις επιλογές των αρχαίων, παρά μόνον ότι τα υλικά που αναμειγνύονταν τη διατηρούσαν χάρη στην αντιοξειδωτική τους δράση, ή τουλάχιστον κάλυπταν τα σφάλματα. Στα νεότερα χρόνια πάντως,  μιλώντας για την ποιότητα του κρασιού που χρησιμοποιείται δεν μπορούμε να πούμε και τα καλύτερα. Φυσικά αν σας έλεγα ότι θα πάρω ένα καλό κρασί για να το βράσω και να πετάξω μέσα ότι υπάρχει στο ντουλάπι της κουζίνας μου, θα με λέγατε τρελό και το δικαστήριο θα δίκαζε για πράξεις βεβήλωσης του κρασιού και προσβολής του οινοποιού και της δουλειάς του.

Οι κύριοι ένορκοι παρακαλούνται να δείξουν επιείκεια. Δεν θα βάζαμε ποτέ ένα μεγάλο, υψηλότερου κόστους κρασί σε μία τέτοια διαδικασία. Κάποιες από τις χάρες του θα χανόντουσαν, δεν θα φαινόταν η αξία του, ή πολύ πιο απλά δεν χρειάζεται. Έχουμε αναφέρει ξανά, ότι ο όρος “καλό” για το κρασί είναι υποκειμενικός και ανάλογος της περίστασης. Το ποιοτικό δεν σημαίνει απαραιτήτως ακριβό.

Στη συγκεκριμένη περίσταση δεν χρειαζόμαστε ιδιαίτερη πολυπλοκότητα από κορυφαίους αμπελώνες, παλαίωση σε βαρέλι, στη φιάλη ή άλλες περίπλοκες οινοποιητικές τεχνικές που ανεβάζουν το κόστος της φιάλης. Επιζητούμε ένα ερυθρό με νεανικότητα, αξιοπρεπή όγκο και πλούτο φρούτου για να χωρέσει στην αγκαλιά του τα μπαχαρικά και την ενδεχόμενη γλυκύτητα, χωρίς ιδιαίτερες οξύτητες και τανίνες, μα που πάνω απ’ όλα θα είναι άρτιο, χωρίς ελαττώματα.

Ποιες ποικιλίες εξυπηρετούν τον σκοπό; Διαλέγουμε το αγαπημένο Αγιωργίτικο και τα blend του όπως το Μonograph Αγιωργίτικο-Syrah, Κτήμα Γαία και το Άκρες Ερυθρός, Κτήμα Σκούρα, ένα πιο γεμάτο Merlot με Cabernet όπως ο Ηλιοστάλαχτος, Κτήμα Συμεωνίδη αλλά και μία σύμπραξη του Merlot με Αγιωργίτικο και Μανδηλαριά, Οινοποιία Μυλωνά. Μεγάλη νοστιμιά θα δώσει επίσης ένα ζουμερό Grenache Rouge με Syrah όπως το Historia, Κτήμα Αβαντίς ενώ λέμε ναι και στο λακωνικό Μαυρούδι από το Κτήμα Θεοδωρακάκου.

Tips:

1. Αφήνουμε τη φαντασία μας ελεύθερη στην επιλογή των μπαχαρικών, βοτάνων και ότι άλλο μπορεί να μας κατέβει. Οι ανακαλύψεις στις τρελές ιδέες βασίζονται. Μπορούμε να ακολουθήσουμε κάποια συνταγή για να έχουμε έναν κανόνα αναλογιών αλλά “καλιμπράρουμε” σύμφωνα με τα δικά μας γούστα. Δεν έχουμε να κάνουμε με αυστηρούς κανόνες ζαχαροπλαστικής!
2. Χρησιμοποιούμε ολόκληρα μπαχαρικά και όχι σκόνη, καθώς δίνουν πιο φρέσκια και ολοκληρωμένη γεύση, ενώ επίσης διαχωρίζονται ευκολότερα στο σερβίρισμα και αφήνουν το κρασί στο ποτήρι καθαρό και διαυγές.
3. Θερμαίνουμε το κρασί, τα μπαχαρικά και το μέλι ή τη ζάχαρη σε ήπια φωτιά χωρίς βρασμό. Βράζοντας χάνουμε αλκοόλ ενώ και αλλοιώνονται τα αρωματικά χαρακτηριστικά του κρασιού και των υπόλοιπων συστατικών.
4. Φροντίζουμε να έχουμε και μία δεύτερη φιάλη εφεδρική σε περίπτωση που μας χτυπήσουν την πόρτα οι γείτονες από τις μυρωδιές.

Στην υγειά μας!