Με ένα ποτήρι κρασί, και το βλέμμα στραμμένο στις κάλπες!

Με ένα ποτήρι κρασί, και το βλέμμα στραμμένο στις κάλπες!

Από τον Τ. Πικούνη

Ελπίζω να μην πάρετε αυτό το άρθρο στα (πολύ) σοβαρά... Το House of Wine δεν έχει  πολιτικές πεποιθήσεις, και πιστεύουμε ότι το χιούμορ (σημειώστε: χιούμορ σημαίνει αυτοσαρκασμός) υπάρχει σε όλους τους φίλους μας! Και αν διακρίνετε τον εαυτό σας κάπου εκεί μέσα, σας διαβεβαιώνουμε ότι... δεν είστε εσείς!!



Για πάρα πολλά χρόνια, κρασί και προεκλογική περίοδος θεωρούνταν αταίριαστα πράγματα: Το κρασί ήταν διεγερτικό των παθών, αιτία καβγάδων αλλά και προεκλογικής βίας, και γενικά θα έπρεπε να αποφεύγεται, γιατί επηρέαζε την νηφαλιότητα των πολιτών

Αυτά "παλιά"... γιατί τώρα οι συνθήκες έχουν αλλάξει.

Ποιός αλήθεια είναι νηφάλιος σήμερα; Μα ...κανένας! Είναι όλοι οργισμένοι, ο καθένας για κάποιο λόγο που δηλώνει και πολλοί συμπατριώτες μας για κάποιο -πραγματικό- λόγο που δε δηλώνουν ποτέ. Κανείς όμως δεν είναι νηφάλιος!

Όπως έχω γράψει και σε άλλο (προεκλογικό) άρθρο… αν σου έχουν κόψει το μισθό στη μέση, πως να είσαι νηφάλιος; Αν έχεις απολυθεί και δεν έχεις πια φράγκο στη τσέπη, επίσης. Αν έχεις ιδρώσει μια ζωή αποταμιεύοντας, πως να μην εξοργίζεσαι ότι εσένα βρήκε ... εύκολο, βολικό να αρμέξει το κράτος. Αν είσαι πλούσιος,... ε, όλοι ξέρουμε ότι σήμερα ο πλούτος διώκεται. Αν έχεις ένα διαμερισματάκι που κάποτε το νοίκιαζες, πως να μην εξοργίζεσαι που τώρα είναι άδειο, αλλά τώρα βρήκε η εφορία να στο φορολογήσει, τώρα που δεν πουλιέται με τίποτα. Τέλος, αν είσαι λαμόγιο, από αυτά που έφαγαν, έκλεψαν, αν είσαι κάτοικος νησιού του Ιονίου τυφλός χρόνια τώρα, και που το άθλιο σύστημα σε εξανάγκασε να δεις το φως σου, αν έπαιρνες επίδομα γιατί η προ-προ-προ γιαγιά σου ήταν γκόμενα αγωνιστή του 21, αν είχες κάνει 3 γέννες σε 12 μήνες και το καχύποπτο πια κράτος σου αμφισβητεί την ειλικρίνειά σου, τέλος αν είσαι άντρας ...έγκυος και δεν σε πιστεύουν... αν λοιπόν για όλα αυτά έχεις υποστεί ζημία από αυτούς που -εξαναγκασμένοι από την τρόικα- παίρνουν απαράδεκτα μέτρα και σου κόβουν επιδόματα, συντάξεις, είσαι ασφαλώς -και δικαίως, θα πω εγώ!- οργισμένος. Πολύ οργισμένος, και καθόλου νηφάλιος.

Συμπέρασμα: Σε όποια κατηγορία και αν ανήκεις, είτε είσαι νομοταγής πολίτης είτε "λαμόγιο", νηφάλιος δεν είσαι! Και σίγουρα δεν χρειάζεσαι το κρασί για να "τα πάρεις στο κρανίο"!

Αντίθετα σήμερα, το κρασί είναι κάτι σαν ηρεμιστικό!

Κάθεσαι μπροστά στην τηλεόραση για να δείς αυτό που στην Ελλάδα ονομάζουμε "Ειδήσεις". Δεν έχει σημασία ποιά ή ποιός θα σου τις πει: Όλγα, Σία, Γιάννης, Μαρία... όποιος. Αυτή την περίοδο αρχίζουν με τις ομιλίες των αρχηγών. Και εδώ βέβαια ξεκινούν τα δύσκολα... Ακούς και σε κάθε φράση νευριάζεις περισσότερο! Γιατί; Μα... γιατί ο κάθε ένας πια έχει το παρελθόν του. Παρελθόν υποσχέσεων που δεν εκπληρώθηκαν, μεταρρυθμίσεων που δεν έγιναν... όλοι έχουν «σκίσει» και από ένα μνημόνιο τουλάχιστον, πάντα του... προηγούμενου βέβαια, και όλοι πια έχουν φέρει και ένα μνημόνιο, κατάδικό τους: Το ΠΑΣΟΚ το πρώτο, η ΝΔ το δεύτερο, ο ΣΥΡΙΖΑ το τρίτο!

Ακούς λοιπόν τους αρχηγούς και δεν πιστεύεις στα αυτιά σου: Είναι όλοι βρέφη αγνά και αμόλυντα, ντυμένα με ρούχα μεγάλου,- κάποια και με μουστάκι-, αλλά όλα σαν να γεννήθηκαν... χτες! Σε κάθε επιχείρημα τους, στο μυαλό σου έρχεται το αντεπιχείρημα... σε κάθε εξαγγελία τους, η πραγματική "πράξη" του καθ' ενός. Η νύχτα γίνεται μέρα! Είναι σα να μιλούν όλοι έχοντας βαρύ Αλτσχάιμερ, σε εσένα που θεωρούν ότι έχεις κάτι σαν άνοια, ή είσαι εκ γενετής ηλίθιος....

Και θυμώνεις... και όσο τους ακούς, τόσο περισσότερο θυμώνεις... και δεν είναι να θυμώνουμε κι' άλλο, έχουμε και καρδιές, και πρησμένα συκώτια, έχουμε και λιτότητα 6 χρόνια τώρα, δεν έχουμε λεφτά, αλλά και αν έχουμε είναι στις τράπεζες διπλοτριπλοκλειδωμένα από τα capital controls...

Θα σας πω τι κάνω εγώ, και πιστεύω ότι θα συμφωνήσετε: Λίγο πριν αρχίσω τις κραυγές και αφού έχω μουντζώσει για πρώτη φορά την τηλεόραση, σηκώνομαι, ανοίγω ένα μπουκάλι κρασί -δεν έχει σημασία ποιό, -το κοντινότερο- βάζω ένα ποτήρι, πίνω δύο καλές γουλιές και... επανέρχομαι.

Ω του θαύματος: Σιγά σιγά βλέπω τα πράγματα με άλλο μάτι... ηρεμώ κάπως. Στο δεύτερο ποτήρι μάλιστα, μια περίεργη ευθυμία αρχίζει να με καταλαμβάνει. Αντί να θυμώνω με αυτά που ακούω, γελάω! Φαίνονται τόσο αστεία το πάθος, οι φωνές, η επίκληση της καημένης "πατρίδας" και της "Ελλάδας μας" κάθε τρεις και λίγο... τα παλαβά φαίνονται γελοία, οι υποσχέσεις της πλάκας... οι αρχηγοί τοσοδούλικα ανθρωπάκια που παλεύουν για το… ψωμί τους (διάβαζε εξουσία)!

Ναι, το κάνω σε κάθε προεκλογική περίοδο! Έχω μάλιστα προχωρήσει αρκετά, έχω πια και τα αγαπημένα μου κρασιά, για κάθε περίπτωση: Δυνατά κόκκινα, τανικά και κατά προτίμηση με υψηλό αλκοόλ, όταν ακούω τους αρχηγούς των κομμάτων που έχουν κυβερνήσει και έχουν φέρει αλλά και «σκίσει» μνημόνια. Με αυτούς –τους «σκιτζήδες» δηλαδή, είναι απαραίτητη ή γρήγορη μετάπτωση σε κατάσταση ευθυμίας, γιατί κινδυνεύει ακόμα και η ακεραιότητα της τηλεόρασης! Κόκκινα ελαφρά, φρουτώδη, ή και λευκά δροσερά, αν ακούω επίδοξους "σωτήρες".

Τώρα, θα σας ομολογήσω ότι κάνω και κάποιες παρασπονδίες... Ε, ναι, οι ΑΝΕΛ και ειδικά ο Πάνος Καμμένος δεν "βγαίνει" με κρασί. Ουίσκι ή βότκα εδώ σίγουρα! Επίσης, με το ΚΚΕ δεν ξέρω γιατί, αλλά πίνω μπύρα, κόκκινη συνήθως, αλλά... μπύρα! Επαναλαμβάνω, δεν ξέρω γιατί, ίσως ο αφρός, τι να πω. Στη μόνη περίπτωση που δεν χρειάζομαι κρασί ή ποτό για να ευθυμήσω είναι όταν ακούω την Πρόεδρο της Βουλής! Νομίζω πια και πολλοί άλλοι.

Αυτά λοιπόν με εμένα και με όσους σαν εμένα έχουν αγανακτήσει με όλους. Αλλά... μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν και πάρα πολλοί που έχουν μια σταθερή και αμετάβλητη προτίμηση σε κάποιο κόμμα, οι "πιστοί" ας πούμε. Που κάθε κουβέντα του αρχηγού τους είναι μουσική στα αυτιά τους, που το ένα "πες τα χρυσόστομε" διαδέχεται το άλλο....

Ε, λοιπόν, και για αυτούς έχουμε! Και μάλιστα ειδικά κρασιά για κάθε αρχηγό και κάθε περίπτωση κόμματος!

  • Αν παραληρείτε βλέποντας Τσίπρα, σίγουρα θα έχετε κοντά σας το "Ηγεμών", ερυθρό, τανικό, ζόρικο... Τώρα, μπορεί και το "Γυμνός Βασιλιάς" να ταιριάζει, ανάλογα με το πως βλέπετε τα πράγματα (αμφιβάλλω, πάντως)

  • Αν είστε Νέα Δημοκρατία, βλέποντας Μειμαράκη (κατά κόσμον Βαγγέλα) δεν μπορεί παρά να πιείτε "Μπλε Αλεπού"! Πάντως, καλού κακού ας έχετε επίσης πρόχειρη τη "Συμφωνία", ή το "Δύο Φίλοι", σε περίπτωση που προβλέπετε κυβέρνηση συνεργασίας. Οπωσδήποτε, ξεχάστε αυτή την περίοδο τη... "Σαμαρόπετρα"!

  • Αν το Ποτάμι είναι η προτίμησή σας, αν προβλέπετε ότι θα "σκίσει", ο "Ασπρος Λαγός" είνα κρασί σας... Αν πάλι είστε ρεαλιστής, προτιμήστε το "Κτήμα ΑΛΦΑ - Syrah Χελώνες"...

  • Αν είστε παλαιάς κοπής και θυμάστε τις χρυσές μέρες του ΠΑΣΟΚ, όταν ο "Λαός ήταν στην Εξουσία", το "Ηλιοστάλαχτος - Ερυθρός" θα σας θυμίσει πράσινους ήλιους και Ανδρέα... τώρα, αν είστε ρεαλιστής, καλό είναι να πιείτε ένα Chartreuse Verte (Vieillissement Exceptionnellement Prolongé), μάλλον σήμερα είναι η καλύτερη επιλογή σας!... είναι πράσινο, έχει εξαιρετικά παρατεταμένη ...παλαίωση (Vieillissement επί λέξη σημαίνει γήρανση), είναι chic, και προέρχεται από τον ιστορικό τόπο όπου ο Άκης έκανε τη γαμήλια δεξίωσή του... Βέβαια, και η "Παράγκα" του Κυρ-Γιάννη ταιριάζει, αλλά και το "Πέτρινες Πλαγιές"
  • καλό είναι...
  • Αν ο Λαφαζάνης είναι το ιδανικό σας, τότε σίγουρα το "Κόκκινο Φιλί" θα είναι μαζί σας (μπορείτε να βρείτε μέχρι και σχέση με το φιλί του Ιούδα εδώ), αλλά έχετε καλού-κακού και το "Δάκρυ του Πεύκου" κάπου κοντά...

  • Για εσάς που μόλις αναγνωρίσατε επιτέλους στο Βασίλη Λεβέντη την πολιτική ιδιοφυία που κρυβόταν επιμελώς μέσα του για δεκάδες χρόνια, το "Wine Folly" είναι απόλυτα ταιριαστό (και σε αυτόν αλλά και σε εσάς). Λίγο ακριβό, βέβαια, αλλά μήπως θα έχετε πάλι τέτοια χαρά;

  • Αν είστε οπαδός του ΚΚΕ, το ιδανικό σας κρασί είναι σίγουρα οι "Πέτρινες Πλαγιές", αλλά και το Icewine 2004 σας κάνει...

  • Τέλος, αν είστε φίλος της Χρυσής Αυγής, τότε έχετε μια πληθώρα κρασιών που θα σας ικανοποιήσουν-λες και οι οινοποιοί δούλευαν για εσάς! "Μαύρο εις τον κύβο" και "Mauro Primitivo" έχουν "καπαρωθεί" ειδικά το κόμμα!. Άντε να δούμε μήπως έχει μείνει καμιά "Μαυροφδάφνη" ή "Μαυτοκουντούρα" (το Μαυροτράγανο πολύ κυριλέ για ένα κόμμα σαν το δικό σας!).

  • Αφήσαμε τους ΑΝΕΛ... Με την προοπτική της μη εισόδου στη Βουλή, το "Μαύρο Πρόβατο" είναι ότι πρέπει... και έχει ο θεός των (ανεξάρτητων) Ελλήνων. Εξ’ άλλου, είχε και στις προηγούμενες εκλογές.

Συμπέρασμα και ηθικόν δίδαγμα: Το κρασί ηρεμεί, το κρασί μετατρέπει την οργή σε ευθυμία, καταλαγιάζει τα πάθη, σώνει τηλεοράσεις από το σπάσιμο, και γενικά ωφελεί καρδιά, πρησμένα συκώτια (και ότι άλλο), καμένα μυαλά. Και μπορεί να συνοδεύσει μέχρι και ενθουσιασμούς! Μέχρι η γκαστρωμένη κάλπη να γεννήσει το αποτέλεσμα...


Στην υγειά σας!


Τάσος Πικούνης



Μπορείτε να δείτε εδώ το Δελτίο Τύπου του By the Glass

Μοιραστείτε το άρθρο: