Τα καλά, τα κακά και τα Ανάποδα: "Ζωγραφίζοντας" την οινική "πραγματικότητα" Νο 3

Τα καλά, τα κακά και τα Ανάποδα: "Ζωγραφίζοντας" την οινική "πραγματικότητα" Νο 3
Από τον Τ. Πικούνη

«Αργία μήτηρ πάσης κακίας» έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι... Και είχαν δίκιο βέβαια. Το επιβεβαιώνω με αυτό το άρθρο: Το έγραψα στο τέλος των διακοπών μου, (αργία δηλαδή), και... το κακό τρίτωσε! Διαβάστε τα αποτελέσματα...
#hamos_sto_isoma_1: Εκεί που όλα έδειχνα ότι θα είχαμε ένα κάπως οινικά βαρετό καλοκαίρι, να σου ο γνωστός κριτικός Οίνου Σίμος Γεωργόπουλος να ταράξει τα ήρεμα νερά με.. ανέμους 11 μποφόρ: Με ένα τολμηρό άρθρο στο blog του έγραψε την πρώτη αρνητική κριτική για οινοποιούς και κρασιά, κρίνοντας αρνητικά μάλιστα και "ιερά τέρατα" της Ελληνικής οινικής ιστορίας! Όχι με υπονοούμενα, αλλά με ονοματεπώνυμα και... διευθύνσεις! Ποιός είδε το θεό και δεν τον φοβήθηκε! Χαμός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το τι του έσουραν δε λέγεται... Όχι, όχι οι "θιγόμενοι". Αλλά όπως πάντα οι... βασιλικότεροι των βασιλέων, αυτοί που τα οινικά τους ταμπού θίχτηκαν ανεπανόρθωτα από την κριτική του Σίμου, οι υπερασπιστές και ιππότες του στέμματος βρε παιδί μου! Τι απαγορεύσεις, τι βρισίδι, τι... δημοκρατικότατη άρνηση ή και... απαγόρευση(!) της κριτικής...

Εμείς, από την άλλη, του δώσαμε συγχαρητήρια! Γιατί -επιτέλους!- είδαμε την πρώτη αρνητική κριτική στο χώρο του κρασιού από κάποιο κριτικό οίνου. Όχι, δεν συμφωνούμε σε όλες τις κριτικές του στο συγκεκριμένο άρθρο, αλλά… μπράβο του, μπράβο για το κουράγιο του, μπράβο γιατί έσωσε τη "χαμένη τιμή" κριτικής οίνου στην Ελλάδα, που έχει ταλαιπωρηθεί τόσο πολύ από τις "αμερόληπτες" κριτικές κάποιων, ιδιαίτερα στο Facebook...

#hamos_sto_isoma_2: Να συγχαρούμε από εδώ το Ντίνο Στεργίδη. Που έδωσε στη σελίδα του στο Facebook την πιο εμπεριστατωμένη υποστήριξη στο Σίμο Γεωργόπουλο όταν προκλήθηκε: Με επιχειρήματα, λογική, με λεπτή ειρωνεία που... σφάζει, έβαλε τα πράγματα μια και καλή στη θέση τους...

#christos_the_great: Προχθές απόλαυσα για άλλη μια φορά ένα εκπληκτικό κρασί φυλαγμένο προσεκτικά στην "αποθήκη" μου: Το "Μονοπάτι" του Χρήστου Αϊβαλή. Τι κρασί! Και βέβαια το ότι τα έχω «τσουγκρίσει» με τον πάντα αγαπητό Χρήστο δεν σημαίνει ότι έπαψε να φτιάχνει την καλύτερη Νεμέα που υπάρχει!

#thrasos: Μια σύσταση στους κριτές που δίνουν βραβεία καινοτομίας: θα έπρεπε να διερευνούν την πρωτοτυπία των προτάσεων, και όταν βρίσκουν το... original (στην περίπτωση που αναφέρομαι, το Lot18), ας δίνουν και σε αυτό κάποιο βραβείο, κάποια "εύφημο μνεία, έστω, για την συνεισφορά του στις... πρωτότυπες ιδέες των βραβευθέντων. Δίκαιο δεν το βρίσκετε;

#nemea_days: Κάθε χρόνο γινόμαστε αποδέκτες της γκρίνιας των οινόφιλων για τις ημερομηνίες που γίνονται οι "Μεγάλες Μέρες Νεμέας", η γιορτή του κρασιού της σημαντικότερης ίσως οινοπαραγωγού περιοχής της Ελλάδας. Και αυτό γιατι στις αρχές Σεπτεμβρίου που γίνονταν τις προηγούμενες χρονιές κανένα νέο κρασι δεν έχει κυκλοφορήσει, άσε που ο κόσμος μόλις έχει γυρίσει από διακοπές, -αν έχει γυρίσει- συνήθως χωρίς ευρώ στην τσέπη.

Φέτος λοιπόν μας άκουσαν! Και τις έκαναν... τον Αύγουστο, όταν όλοι είναι διακοπές! Με τις εκδηλώσεις σκόρπιες ολόκληρο το μήνα. Και τις επισκέψεις στα οινοποιεία στις 28/29 και 30 Αυγούστου! Ζήτησα λοιπόν στο Facebook (το προσωπικό μου) αν κάποιος αρμόδιος θα ήθελε να μας πει κάτι σχετικά με το σκεπτικό της απόφασης, και πήρα ένα οργισμένο μήνυμα (επίσης στο Facebook) από κάποιο κύριο που -όπως μου δήλωσε- ήταν στέλεχος της εταιρείας που έχει αναλάβει τις δημόσιες σχέσεις του Συνδέσμου των Οινοποιών της Νεμέας. Γεμάτο ειρωνείες, μπηχτές, εξυπνάδες κλπ. κλπ., με τελικό επιχείρημα κάτι σαν "Αφήστε... εμείς ξέρουμε... Έχουμε τα πλάνα μας". Έτσι τους άφησα στην γνώση τους και στα πλάνα (ή μήπως πλάνη;) τους... Ελπίζω να μην τους αφήσουν και οι επισκέπτες... Εγώ πάντως παραμένοντας στην... άγνοιά μου, εξακολουθώ να αναρωτιέμαι (οκ, μέσα μου): Γιατί όχι την Άνοιξη, όταν τα περισσότερα από τα νέας σοδειάς Αγιωργήτικα θα είναι έτοιμα; Όταν ο καιρός είναι δροσερός και ευχάριστος για τη δοκιμή ερυθρών κρασιών... Όταν όλοι βρίσκονται στην Αθήνα; Όταν η επίσκεψη στα αμπέλια δεν είναι δοκιμασία αντοχής στον καυτό Αυγουστιάτικο ήλιο;... Απλές ερωτήσεις που κάνουν και οι φίλοι μας... Και ας καταλάβουν κάποιοι ότι για το καλό της Νεμέας ρωτάμε. Ας μη θυμώνουν λοιπόν...

#krasi_xrysafi: Όταν ήμουν στην Τσαγκαράδα, και καλεσμένοι της παρέας που φιλοξενούσαμε, βρεθήκαμε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου "12": Με εξαιρετικό σύγχρονο design, με αρχιτεκτονική "ερμηνεία" και όχι αντιγραφή της παράδοσης, με ένα γενικό επίπεδο που δύσκολα βρίσκεις σε ένα χωριό έστω και τουριστικό, με καλό ποιοτικά φαγητό, αλλά... που το συνοδεύσαμε με μπύρα! Γιατί αρνούμαι να πληρώσω τις "Άκρες Σκούρα" 20 Ευρώ όταν η τιμή στο ράφι μας είναι μόλις 5,50 Ευρώ! Η το "Βιβλία Χώρα Λευκός" των 11,30 Ευρώ, εδώ 40(!!). Και να καλούμαι να τα πιώ και σε ποτήρι-δαχτυλήθρα... Κρίμα... Ας μας ενημερώσουν οι υπεύθυνοι όταν μειώσουν τις τιμές, γιατι σήμερα σίγουρα κατέχουν το ελληνικό ρεκόρ σε τιμές κρασιών εστιατορίου! Και καλο ειναι να το... χάσουν!

#wine_bars_restaurants: Μια συμβουλή σαν πελάτης: Όταν σας τηλεφωνούν για να κλείσουν τραπέζι για δύο, μην τα βάφετε μαύρα, μην γίνεστε αγενείς, μην προσπαθείτε να διώξετε την κράτηση! Υπάρχουν πολλές... εκδοχές για ένα τραπέζι δύο ατόμων: Μπορεί να σας αφήσει 10Ε για δύο Μοσχοφίλερα και κριτσίνια, ή και... 200Ε! Γι΄αυτό, προσοχή! Τα χρήματα δεν... μυρίζουν ποτέ άσχημα! (και ο νοών νοείτω!).

#polymichanos: Ο Οδυσσέας είναι ο πραγματικός Έλληνας, όχι ο Ηρακλής: Αντί λοιπόν να βαράς γροθιά στο μαχαίρι, να φωνάζεις και να διαμαρτύρεσαι που δεν βλέπεις ποτέ βραβείο στο διαγωνισμό επειδή δεν έχεις εσύ "μπάρμπα στην Εσπερία" κάνεις- σαν καλός Οδυσσέας- κάτι καλύτερο: Αλλάζεις το φελλό του κρασιού που υποβάλλεις με βιδωτό πώμα stelvin, και παίρνεις... τρόπαιο!!! Και ο "μπάρμπας" ακόμα τραβάει τα μαλλιά του (και όχι μόνο!) που δεν κατάφερε να "αναγνωρίσει" το κρασί σου και σου έδωσε βραβείο!

#stinkingbishop: Ξεκίνησε σαν Wine Bar χωρητικότητας... κάπου 8 ατόμων και κατέληξε ένα εξαιρετικό Wine Restaurant... και μπράβο του! Γιατί κάποτε πια πρέπει να αποφασίσουν όλοι τι στην ευχή είναι: Wine Bars, Wine Bistro, Wine Restaurants... τι; Γιατί γκουρμεδιές και πιατάρες σε τραπεζάκια καφενείου ή και μικρότερα δεν γίνεται!

#ΜΟΝΟ_Restaurant: Θα συνεχίσω να πηγαίνω στο ΜΟΝΟ της Γιώτας Βαμβακά (αυτό, πίσω από τη Μητρόπολη) συνεχώς μέχρι να καταφέρω επιτέλους να δοκιμάσω κάτι λιγότερο από... εξαιρετικό! Τις προάλλες ονειρικό ριζότο (μα πραγματικά ονειρικό, το καλύτερο που έχω δοκιμάσει - και είμαι εξπέρ στο είδος!) με τον απίστευτο Άσπρο Λαγό του Δουλουφάκη να το συνοδεύει ιδανικά! Τα καλά να λέγονται.. να πάτε οπωσδήποτε!

#F&W: Ότι προτιμώ την απλή σχετικά ελληνική κουζίνα είναι κάτι που δεν το έκρυψα ποτέ... Αλλά δεν μπορώ να μην αναφερθώ πολύ θετικά στο Food&Wine του chef Olivier Campanha και του sommelier Γιάννη Μακρή AIWS. Εξαιρετική κουζίνα για το στυλ που υπηρετεί, πολύ πιο ώριμη και ουσιαστική από την τελευταία μου επίσκεψη τον περασμένο Νοέμβριο, θαυμάσιο Service με συντονιστή και... πανταχού παρόντα το Γιάννη Μακρή, πολύ καλές προτάσεις για συνδυασμούς πιάτων και κρασιών, και ένα μοναδικό ασφαλώς περιβάλλον κάτω από τις πυκνές μουριές, μου χάρισαν -μαζί με την θαυμάσια παρέα- μια απολαυστική βραδιά! Φαίνεται ότι οι πρώην συνεταίροι στο ΜΟΝΟ "αν δεν ταιριάζανε δεν θα συμπεθεριάζανε". Κάνουν ο καθένας "στο είδος" του πολύ καλή δουλειά...


Στην υγειά σας!


Τάσος Πικούνης

Μοιραστείτε το άρθρο: