Τσίπουρα και Ούζα

Τα μεγάλα αστικά κέντρα αρχίζουν και αδειάζουν. Όσοι έχουν κάποιο εξοχικό σε νησί, βουνό , ή παραθαλάσσιο μέρος, παίρνουν την άδειά τους και μη τον είδατε. Όσοι δεν έχουν, παριορίζονται σε λιγότερες μέρες κάπου αντίστοιχα, και γενικώς πλησιάζει αυτό το δεκαπενθήμερο, που ο πληθυσμός των μεγάλων πόλεων θα περιοριστεί στο ένα τέταρτο, ή και ένα πέμπτο ακόμη, σε σχέση με το κανονικό.

Ο γράφων απο αρχές Ιουλίου πάει κι έρχεται, μεταξύ εξοχικών σε Αίγινα και Μάνη, και που και που πετάγεται και καμιά Κρήτη για δουλειές. Γενικώς οι πολύ ζεστοί μήνες δεν είναι το φόρτε μας για δουλειά, και πάντα τα κανονίζουμε έτσι ώστε να υπάρχει μπόλικος χρόνος για

Βουτιές

Απο ψηλά, (όχι πολύ), απο χαμηλά, γενικώς βουτιές. Υπάρχει όμως κι η βουτιά στη χωριάτικη σαλάτα, που αν πετύχεις μια καλή ντομάτα κι ένα σούπερ ελαιόλαδο, είναι εξίσου δροσιστικές με τις προηγούμενες. Η χωριάτικη όμως, θέλει και παρέα.

Τσίπουρα και ούζα

Τα οποία δεν είναι τα μόνα στην παρέα της χωριάτικης. Χταποδάκια, πατατούλες, καλαμάρια και γαρίδες, που είναι για τους μερακλήδες. Αυτά όμως ας απασχολήσουν άλλους σε συγγραφικό επίπεδο. Εγω θα προτείνω τα ποτά.

Τι είχες Γιάννη? Τι είχα πάντα. Όχι. Τι είχες Γιάννη, Βαρβαγιάννη. Ένα υπέροχο ούζο απο τη Μυτιλήνη, σε δυο εκδοχές. Μας αρέσει λίγο παραπάνω η έκδοση με τον υψηλότερο αλκοολικό βαθμό του 46 τοις εκατό.

Και πάω στη Χίο. Για τι άλλο? Το αναμενόμενο. Μας αρέσουν πολύ και οι δυο εκδόσεις της Απαλαρίνας. Ούζο με ιστορία, όπως και το προηγούμενο βέβαια.

Παραμένω στη Χίο με τα υπέροχα αρωματικά ούζα. Θα πιω το εξαιρετικό Καζανιστό απο την Ποτοποιοία Στουπάκη. Αν είμαι και βιαστικός πριν το τραπέζι, χτυπάω κι ενα μικρό των 50ml στην παραλία.

Να πάω λίγο και στην ηπειρωτική Ελλάδα και συγκεκριμένα στον Τύρναβο, που έχει μεγάλη παράδοση και σε ούζα και σε τσίπουρα. Κλείνω λοιπόν τις προτάσεις για ούζα με το εξαιρετικό της Οικογένειας Κατσάρου, κι ανοίγω αυτές με τα τσίπουρα, με το αντίστοιχο τσίπουρο με γλυκάνισο, επίσης Οικογενείας Κατσάρου.

Και παραμένω σχετικά κοντά και συγκεκριμένα στα Μετέωρα. Απο εκεί μας έρχεται το τσίπουρο Αγιονέρι απο την αποσταγματοποιοία Τσιλιλή. Φρέσκο και δροσιστικό.

Παραμένω κοντά, όχι και τόσο αυτή τη φορά. Ο Ανέστης Μπαμπατζιμόπουλος μπορεί να έφυγε απο τη ζωή, η κληρονομιά που άφησε όμως είναι εδω. Απο το Λαγκαδά της Μακεδονίας έρχεται το έξοχο τσίπουρο Μπαμπατζίμ.

Τελειώνω με κάτι παλαιωμένο. Απο την Ποτοποιοία Παρπαρούση, το παλαιωμένο τσίπουρο, είναι κατά τη γνώμη μου το καλύτερο μεταξύ πολλών καλών που έχουμε στην Ελλάδα.

Ώρα να βάλω το ουισκάκι μου και να πηγαίνω σιγά σιγά. Με λίγο δεκαπεντάρι Glenfarclas ανανεώνω το ραντεβού μας για την επόμενη εβδομάδα.