Χρωματικά το κρασί βρίσκεται στις παρυφές του χρυσού, το οποίο μετά από ένα με δύο χρόνια παραμονή στη φιάλη (για όσους δεν βιαστούν να το πιουν) θα μπορούμε να το πούμε πλέον με σιγουριά. Η χρήση δρυός προσδίδει αρωματική πολυπλοκότητα και συνεισφέρει στον αρωματικό πλούτο του Πλαγίως, προσφέροντας πλάι στο αρώματα ροδάκινου και κίτρινων φρούτων, καπνιστές νότες και εξελιγμένα αρώματα καβουρντισμένων ξηρών καρπών όπως φουντούκι και γλυκών μπαχαρικών όπως βανίλια. Πέρα από τα αρώματα, η χρήση του βαρελιού, γίνεται έντονα αντιληπτή και στο στόμα, καθώς το κρασί απέκτησε μετά την οχτάμηνη παραμονή, λιπαρότητα και γεμάτο σώμα, ενώ η οξύτητα διατηρήθηκε σε ικανοποιητικά επίπεδα, με το Ασύρτικο να συνεισφέρει σημαντικά σε αυτόν τον τομέα. Η επίγευση παρατεταμένη, κυριαρχείται από αρώματα ξηρών καρπών.