Ορολογία


Οι συνεργάτες του House of Wine απαντούν στις ερωτήσεις σας για το κρασί... και ότι σχετικό με αυτό!


Γεια σας η ερώτηση μου είναι κάπως περίεργη αλλα με ενδιαφέρει πολύ. Γιατί τα μπουκάλια κρασιού είναι 750ml;;
Η επικρατέστερη θεωρία είναι: Τα 750ml είναι το 1/5 από το γαλόνι. Στην Αμερική και την Αγγλία είχαν σαν ‘μεζούρα’ για το κρασί το ‘fifht’ (1/5 gallon). Πιθανότατα γιατί αυτή ήταν η ποσότητα που μπορούσε να ‘χορτάσει’ ένας οινοπότης όταν τα κρασιά ήταν πιο ελαφριά και είχαν αλκοόλη γύρω στο 10%. Άλλη θεωρία είναι γιατί αυτό το μέγεθος ήταν κατάλληλο για την μεταφορά πολλών μπουκαλιών ή ότι αυτό ήταν το μέγεθος που ‘βόλευε’ να σερβίρουν σε εστιατόρια. Μπορεί και να ισχύουν όλα αυτά! Πάντως η επιλογή αυτού του μεγέθους δεν είναι κάτι πρόσφατο αλλά κάτι που έχει καθιερωθεί αιώνες πριν.
Τι εννοούμε όταν λέμε ότι ένα κρασί έχει συμπύκνωση;Yπάρχει τελικά τέτοιος όρος;
Υπάρχει ο όρος συμπύκνωση στο κρασί φυσικά, και είναι το αντίθετο της αραίωσης. Ένα συμπυκνωμένο σε γεύσεις και αρώματα κρασί θα έχει ένταση, βάθος και πλούτο αρωμάτων και γεύσεων και πάντα θα είναι ένδειξη ποιότητας. Συνήθως αυτό θα είναι το αποτέλεσμα χαμηλών στρεμματικών αποδόσεων όπου ένα πολύ μεγαλύτερο μέρος συστατικών θα συγκεντρώνονται σε λιγότερη ποσότητα σταφυλιών. Αντίθετα μεγάλες στρεμματικές αποδόσεις σημαίνουν ότι τα ίδια συστατικά μοιράζονται σε πολύ μεγαλύτερο αριθμό σταφυλιών με αποτέλεσμα τα αρώματα τους και οι γεύσεις τους να είναι πολύ περισσότερο αραιωμένες...
Αγαπητό house of wine, θα ήθελα παρακαλώ να μου εξηγήσετε τη διαφορά της αναγωγής και της οξείδωσης του κρασιού. Πότε συμβαίνει η μία και πότε η άλλη; Πώς επιδρά στο κρασί και πώς τις ελέγχουμέ; Τι χαρακτηριστικά προσδίδει στο κρασί; Τι είναι το αναγωγικό κρασί και τι η πτητική; Το σέρυ και το βινσάντο πώς συνδέονται με όλα αυτα; Ευχαριστώ εκ των προτέρων για το χρόνο σας.
Από τη στιγμή της εμφιάλωσής του και μετά το κρασί δεν πρέπει να έρθει σε επαφή με το οξυγόνο. Όταν οι συνθήκες φύλαξής του, όμως, δεν είναι κατάλληλες (π.χ. ψηλή θερμοκρασία), ο φελλός ξηραίνεται και συρρικνώνεται, επιτρέποντας στο οξυγόνο να μπει στη φιάλη και να το οξειδώσει. Η οξείδωση μεταβάλλει το χρώμα των λευκών οίνων σε χρυσαφί και, τελικώς, σε καστανό και το χρώμα των ερυθρών σε κεραμιδί και στη συνέχεια σε καστανό. Καταστρέφει, ακόμη, το άρωμα του κρασιού, κάνοντας τα λευκά να μυρίζουν σαν κομμένο από ώρα μήλο, ή σαν Sherry, και τα ερυθρά σαν καραμέλα. Ομοίως μεταβάλλει και ξινίζει τη γεύση τους.

Αντίθετα, οι αναγωγικές οσμές είναι αποτέλεσμα της ένωσης κάποιων στοιχείων του κρασιού (κυρίως του θείου) με το υδρογόνο, που συνήθως οφείλεται στην ανεπάρκεια οξυγόνου. Η ένωση των στοιχείων του κρασιού με το υδρογόνο οδηγεί αρχικά στην εμφάνιση του υδροθείου και στη συνέχεια στην εμφάνιση των μερκαπτανών. Κάποιες ελαφρύτερες και όχι τόσο δυσάρεστες αναγωγικές οσμές, που θυμίζουν υγρό υπόγειο ή κλεισούρα, παρουσιάζονται και σε παλιά κρασιά, που παρέμειναν σ' ένα σκοτεινό κελλάρι, άρα μακριά από το οξυγόνο για πολλά χρόνια. Μια μετάγγιση του κρασιού σε καράφα ή ένας καλός αερισμός του στο ποτήρι, απαλλάσσουν τον παλαιωμένο οίνο από τις αναγωγικές του οσμές.

Όταν τα οξικά βακτήρια βρεθούν, λόγω απρόσεκτης οινοποίησης ή κακής συντήρησης, σ' ένα κρασί, μετατρέπουν (με τη βοήθεια του οξυγόνου και των ψηλών θερμοκρασιών) την αλκοόλη σε οξικό οξύ και οξικό αιθυλεστέρα. Οι πτητικές αυτές ουσίες κάνουν το κρασί να μυρίζει σαν ξίδι, υποβαθμίζοντας την ποιότητα όλων των ξηρών οίνων. Η αυξημένη συνήθως πτητική οξύτητα πολλών γλυκών κρασιών καμουφλάρεται, ωστόσο, από τα αζύμωτα σάκχαρά τους, παύοντας να αποτελεί οργανοληπτικό πρόβλημα.

Παρακαλώ, θα ήθελα να μάθω τι είναι υποχρεωτικό να αναγράφεται στην ετικέτα της φιάλης του κρασιού όπως ορίζεται από την ελληνική και την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Ευχαριστώ
Στην ετικέτα των κρασιών αναγράφεται υποχρεωτικά:

- Η κατηγορία του. Θα πρέπει να διαβάσουμε επάνω της μια από αυτές τις τέσσερις ενδείξεις της κατηγορίας του κρασιού: Οίνος Επιτραπέζιος, Τοπικός, Ονομασίας Προέλευσης Ανωτέρας Ποιότητος ή Ονομασίας Προέλευσης Ελεγχόμενης.
- Ο εμφιαλωτής του κρασιού με το όνομα, τη διεύθυνση του ή με τον κωδικό αριθμό που του έχει δώσει το Χημείο του Κράτους.
- Η έδρα παραγωγής αν το κρασί είναι ΠΟΠ (Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης) ή εμφιάλωσης, για τα υπόλοιπα κρασιά.
- Ο όγκος του περιεχόμενου στη φιάλη κρασιού που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι 750, 500 ή 375 ml. Επιτρεπτά δεν είναι όλα τα μεγέθη φιαλών, παρά μόνο τα πολλαπλάσια και υποπολλαπλάσια του 0,75 lt και του 1 λίτρου. Η πιο μικρή φιάλη κρασιού είναι 0, 187 lt.
- Ο αλκοολικός τίτλος του περιεχομένου κρασιού. Αναφέρεται στην επί τοις εκατό περιεκτικότητα του κρασιού σε οινόπνευμα.
- Επίσης, από το 2004 η ένδειξη «Περιέχει Θειώδη» αναγράφεται υποχρεωτικά σε κάθε ετικέτα κρασιού που παράγεται εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ενώ είναι υποχρεωτικό να αναφέρεται ο δήμος, η κοινότητα ή ο οικισμός, καθώς και η χώρα παραγωγής ή εμφιάλωσης, απαγορεύεται η αναγραφή του νομού.

Το ακριβές περιεχόμενο της ετικέτας ορίζεται από τους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης N 2392/1989 και Ν 3201/1990, οι οποίοι θεσπίστηκαν για να εναρμονίσουν όλες τις χώρες της Ένωσης, δεδομένου ότι κάθε χώρα-μέλος της διαιρείται διοικητικά με διαφορετικό τρόπο.

Μπορείτε να δείτε την οδηγία της Ευρωπαικής Ένωσης του 2002 για λεπτομέρειες  και εδώ . Επίσης σας συνιστούμε να διαβάσετε τις "Κατηγορίες των Ελληνικών Οίνων" στο House of Wine.
Ποια ειναι η διαφορα της καθετης και οριζοντιας γευσιγνωσιας. Ευχαριστω
Η κάθετη γευσιγνωσία αφορά σε συγκριτική δοκιμή της ίδιας ετικέτας διαφορετικών εσοδειών (ξεκινώντας από την πιο πρόσφατη και καταλήγοντας στην πιο παλιά), με στόχο την εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με τη δυνατότητα εξέλιξης και τη δυναμική παλαίωσης του συγκεκριμένου κρασιού σε βάθος χρόνου.

Η οριζόντια γευσιγνωσία αφορά σε συγκριτική δοκιμή παρεμφερών ετικετών (σε επίπεδο ποικιλιακής σύνθεσης ή/και προέλευσης) της ίδιας εσοδείας, με στόχο την εξαγωγή συμπερασμάτων για τις διαφοροποιήσεις μίας συγκεκριμένης κατηγορίας κρασιών εντός της ίδιας εσοδείας.
Η ερώτησή μου είναι η εξής: στην ενότητα κατηγορίες ελληνικών οίνων αναφέρετε πως οι οίνοι ΟΠΕ είναι φυσικοί γλυκείς οίνοι. Δηλαδή σε αυτή την κατηγορία δεν μπορούμε να συναντήσουμε ξηρούς οίνους. Οι φυσικοί γλυκείς οίνοι δεν μπορούν να ανήκουν στην κατηγορία ΟΠΑΠ;
Η απορία σας είναι απόλυτα εύλογη. Η απάντηση έγκειται στην εποχή που θεσπίστηκε η οινική νομοθεσία στην Ελλάδα, δηλαδή στην δεκαετία του 70. Τότε, βασικά εξαγωγικά προϊόντα του Ελληνικού κλάδου στην Ελλάδα ήταν τα γλυκά μας κρασιά (και κυρίως η Μαυροδάφνη Πατρών και το Μοσχάτο της Σάμου), ενώ στην κατηγορία των οίνων ΟΠΑΠ ήταν ελάχιστες οι ετικέτες που είχαν κάποια εμπορική σημασία είτε εντός είτε (κυρίως) εκτός Ελλάδος. Για εκείνο το λόγο λοιπόν, ο νομοθέτης είχε αποφασίσει να «χαρίσει» στα γλυκά μας κρασιά την ανώτατη κατηγορία ποιότητας, αφήνοντας την (αμέσως επόμενη) κατηγορία ΟΠΑΠ στους ξηρούς οίνους με τυπικά χαρακτηριστικά συγκεκριμένων περιοχών προέλευσης.

Σήμερα η αγορά έχει αποφασίσει να αντιστρέψει τους όρους, κι έτσι παρατηρούμε το παράδοξο να έχουμε μεγάλη ανάπτυξη και εμπορική αξία στην κατηγορία των οίνων ΟΠΑΠ (και των Τοπικών Οίνων) και λιγότερη «πέραση» και εμπορική σημασία στους γλυκείς οίνους ΟΠΕ. Ωστόσο η νομοθεσία – σε Ελληνικό επίπεδο – παραμένει σταθερή. Επίκεινται βέβαια αλλαγές στην νομοθεσία, με στόχο την απλούστευση της κατηγοριοποίησης ποιότητας και προέλευσης των οίνων σε ολόκληρη την Ευρώπη, αυτή όμως είναι μία πρωτοβουλία που δρομολογείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και αναμένεται να υλοποιηθεί σε μελλοντικό χρονικό ορίζοντα.
Tι σημαίνει όταν λέμε ότι ένα κρασί έχει νεοκοσμίτικο προφίλ ; Ποιά η διαφορά του δηλαδή από ένα ίδιας ποικιλίας κρασί της Γηραιάς Ηπείρου ; Ευχαριστώ.
Το νεο-κοσμίτικο προφίλ ενός κρασιού, σε σχέση με ένα του παλαιού κόσμου ακόμα και της ίδιας ποικιλίας, έγκειται τόσο στις κλιματολογικές συνθήκες, που θεωρητικά είναι πιο θερμές, πιο σταθερές και πιο ήπιες στον νέο κόσμο, καθώς και στην φιλοσοφία των περισσοτέρων οινοποιών των χωρών που τον απαρτίζουν. Το κύριο χαρακτηριστικό του νεο-κοσμίτικου κρασιού είναι ότι το σταφύλι ωριμάζει πιο εύκολα και πιο ολοκληρωμένα, κι αυτό φαίνεται και στον (λογικά υψηλότερο) αλκοολικό του τίτλο, και στην υψηλότερη αρωματική και γευστική του ένταση. Στις περισσότερες περιπτώσεις, λοιπόν, το κρασί του νέου κόσμου θα είναι πιο φιλικό, πιο μεστό, πιο γεμάτο, ίσως και πιο υπερβολικό από το αντίστοιχο του παλαιού. Από την άλλη, το μεγάλο στοίχημα για τους παραγωγούς του νέου κόσμου είναι η φινέτσα, χαρακτηριστικό που στα κρασιά της Γηραιάς Ηπείρου επιτυγχάνεται πιο εύκολα. Η διαφορά στη φιλοσοφία των οινοποιών, ωστόσο, φαίνεται και στο γεγονός ότι τα κρασιά του νέου κόσμου προορίζονται πρωτίστως για απόλαυση και δευτερευόντως για παλαίωση, οπότε είναι έτοιμα για σερβίρισμα πολύ πιο γρήγορα.
Τι είναι τα αρωματισμένα κρασιά; Μπορείτε να μου πείτε άλλα παραδείγματα εκτός από το Βερμούτ και τη Σανγκρία;
Ίσως σας φανεί αστείο, αλλά τα μόνα αρωματισμένα κρασιά (πέρα από κάποιες ανούσιες εμφιαλώσεις που γίνονται "της μόδας" κατά διαστήματα) είναι το Βερμούτ και η Ρετσίνα. Η διαφορά των δύο, βέβαια, είναι ότι το πρώτο είναι ενισχυμένος οίνος, ενώ η Ρετσίνα μας δεν είναι. Η πρακτική της πρόσθεσης αρωματικών στοιχείων στο κρασί ανάγεται σε αρκετούς αιώνες πίσω, και επινοήθηκε είτε για θεραπευτικούς/φαρμακευτικούς λόγους (τα περισσότερα αρωματικά που χρησιμοποιούνται είναι άγρια βότανα) είτε για να καλύπτονται με αυτόν τον τρόπο ατέλειες και αλλοιώσεις στο κρασί, ειδικά στα παλαιότερα χρόνια όταν, λόγω περιορισμένης γνώσης και υποδομής, η οξείδωση ήταν πολύ σύνηθες φαινόμενο.

Προσοχή: δεν πρέπει να μπερδεύουμε τα αρωματισμένα κρασιά με τη Sangria, που δεν είναι τίποτα άλλο από ένα "κοκτέιλ" με βάση το κρασί, στο οποίο προστίθενται κομμάτια φρούτων, χυμός ή αναψυκτικό, παγάκια, κλπ. Πρόκειται για Ισπανική επινόηση που σήμερα καταναλώνεται κατά κόρον στα παραθαλάσσια τουριστικά θέρετρα της Ισπανίας, αλλά και της υπόλοιπης Μεσογείου. Κάτι αντίστοιχο συναντάμε και στη Βόρεια Ευρώπη: πρόκειται για το Gluwein ή Mulled Wine, και είναι κόκκινο κρασί στο οποίο έχουν προστεθεί γλυκά μπαχαρικά (κανέλα, γαρύφαλλο, κλπ), και το οποίο σερβίρεται ζεστό. Είναι μια πολύ διαδεδομένη συνήθεια τόσο στις Γερμανόφωνες όσο και στις Σκανδιναβικές χώρες, και αποτελεί είτε Χριστουγεννιάτικο έθιμο, είτε απλά έναν νόστιμο και αποτελεσματικό τρόπο για να ζεσταθεί κανείς γρήγορα όταν η εξωτερική θερμοκρασία είναι πολύ χαμηλή.
Όταν στις ετικέτες κάποιων κρασιών αναγράφεται η ένδειξη "Παλαιά Κλήματα" σε τι ηλικία αναφέρεται και τι σημασία έχει αυτό για το κρασί;
Το κλήμα είναι παραγωγικό και γεμάτο ζωντάνια όσο είναι ακόμα νέο, τότε ακόμα ωστόσο θεωρείται ανίκανο να παράξει καρπό που με τη σειρά του θα δώσει ποιοτικό κρασί. Για το λόγο αυτό τα πρώτα 3 χρόνια της ζωής του φυτού είθισται να θεωρούνται "χαμένα", καθώς το σταφύλι δεν χρησιμοποιείται για οινοποίηση κάποιου αξιόλογου κρασιού. Στα ιδιαίτερα ποιοτικά "σπίτια" του παλαιού κόσμου, μάλιστα, το όριο ηλικίας των κλημάτων που θα συμμετάσχουν στην παραγωγή των μεγάλων κρασιών είναι σημαντικά υψηλότερο. Για να απαντήσω στην ερώτησή σας, το κλήμα (πάντα λαμβάνοντας υπόψη διαφορές ανάμεσα σε ποικιλίες και περιοχές) θεωρείται ότι προσεγγίζει το παραγωγικό του απόγειο όσο πλησιάζει τα 20 του χρόνια, ενώ από εκεί και μετά αρχίζει να "γερνάει". Όταν βλέπουμε την ένδειξη "Παλαιά Κλήματα" σε μία ετικέτα (στα Γαλλικά κρασιά τη συναντάμε ως "Vieilles Vignes"), αυτή υποδηλώνει ηλικία κλημάτων από 25 ως 45 έτη κατά μέσον όρο, αν και υπάρχουν βέβαια και κρασιά από επιλεγμένα αμπελοτόπια με υπεραιωνόβια (συνήθως προ-φυλλοξηρικά) κλήματα. Η σημασία της ένδειξης αυτής, πέρα από την αξία που έχει για το marketing του συγκεκριμένου κρασιού, είναι ότι όσο γερνάει το κλήμα παύει να δίνει έμφαση στην ποσότητα και στρέφεται προς την ποιότητα, με προφανή θετικά αποτελέσματα για τους τελικούς αποδέκτες, δηλαδή εμάς που θα απολαύσουμε το κρασί που θα μας δώσει.
Θα ηθελα να μου εξηγηστε τι σημαινει ο ορος 'αφιλτραριστος' που αναγραφεται σε καποιες ετικετες στο πισω μερος της φιαλης. Σας ευχαριστω
Όσο κι αν το άκουσμά του μπορεί να μας ξενίζει, είναι ένας όρος που συναντάμε κατά κύριο λόγο στα καλής ποιότητας κρασιά. Το φιλτράρισμα αφορά στον τελικό διαχωρισμό, πριν την εμφιάλωση, του κρασιού από μικρο-σωματίδια ζυμών του σταφυλιού, αλλά και άλλα στερεά μέρη του φρούτου. Και μπορεί τις περισσότερες φορές το φιλτράρισμα αυτό να γίνεται για αισθητικούς λόγους (δηλαδή για να μην παραξενευτεί ο καταναλωτής αν διακρίνει στερεά μικρο-σωματίδια στο κρασί του), ωστόσο οι οινοποιοί που παράγουν ποιοτικούς οίνους γνωρίζουν ότι η ύπαρξη των στοιχείων αυτών στο κρασί του προσδίδει αρωματική και γευστική πολυπλοκότητα και ενισχύει την παλαιωσιμότητά του. Αξίζει να γνωρίζουμε ότι στην πλειονότητά τους τα μεγάλα Γαλλικά κρασιά εμφιαλώνονται αφιλτράριστα, άσχετα αν αυτό αναγράφεται στην ετικέτα ή όχι. Τέλος, μία χρηστική λεπτομέρεια: τα κρασιά που εμφιαλώθηκαν αφιλτράριστα περιέχουν ίζημα, το οποίο θα αυξάνεται όσο παλαιώνουν, γι αυτό είναι καλό να μεταγγίζονται και να σερβίρονται από καράφα

Best Sellers στην κατηγορία Κρασί