Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Έκθεση: Μεγάλα Κόκκινα Κρασιά, εντυπώσεις του Γρηγόρη Μιχαήλου

Έκθεση: Μεγάλα Κόκκινα Κρασιά, εντυπώσεις του Γρηγόρη Μιχαήλου Από τον Γ. Μιχαήλο


Κύριε πρέσβη μας κακομαθαίνετε… Αυτή θα έπρεπε να είναι η κλασική ατάκα σε εκδηλώσεις αντίστοιχες με τα Μεγάλα Κόκκινα Κρασιά που έστησε το Fnl-guide σε συνεργασία με τη Vinetum, τη Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου στην κλασική αίθουσα του ξενοδοχείου Grande Bretagne. Η γευσιγνωσία περιλάμβανε την αφρόκρεμα των Ελληνικών κρασιών να περνάνε σε πασαρέλα μπροστά από μάτια σου και λιγότερα ποσοτικά αλλά ασύλληπτα σε φήμη και τιμή κρασιά από τον διεθνή αμπελώνα, ανάμεσα τους Petrus του 1996, Cheval Blanc του 2001, Sassicaia του 2000, Masseto και αρκετά ακόμα, που οι περισσότεροι από εμάς πολύ θα θέλαμε να δούμε κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο μας.

Έχω την εντύπωση πως σας είδα σχεδόν όλους στην εκδήλωση σε σημείο που περισσότερο χαιρετούσα παρά δοκίμαζα, ωστόσο ξέρω πως έχουμε και ξενιτεμένους Σουηδούς φίλους που περιμένουν πάνω από το laptop για να πάρουν μια γεύση, έστω και από μακριά του απόηχου της εκδήλωσης…

Ορίστε λοιπόν τι δοκίμασα και οι περισσότερες από τις φανερές σκέψεις μου.

Περνώντας από Τσάνταλη ήταν αδιανόητο να μη σε τραβήξει σα μαγνήτης η Gold Κορμίλιτσα, το πλέον ακριβοθώρητο κρασί της οινοποιίας. Τεράστια δύναμη στο στόμα, και συμπύκνωση στη μύτη, για το αγαπημένο κρασί του Κρεμλίνου. Από την άλλη βέβαια η Νάουσα του 1997, υπέρ-εξελιγμένη σε αρώματα αλλά γεμάτη από αυτή τη χαρακτηριστική φυτικότητα του Ξινόμαυρου που θυμίζει βρεγμένο χώμα, φύλλα, πελτέ ντομάτας και λιωμένες από το χρόνο τανίνες στο στόμα, να αναδεικνύουν την μοναδικότητα της ποικιλίας.

Αναρωτιέμαι πόσοι από εσάς έχετε εκθέσει τον εαυτό σας σε ένα Όπους ιβ Cabernet Franc του Χατζημιχάλη ή στις Ράχες Γαλανού; Νομίζω πως ότι έχει το όνομα Cabernet μπροστά, ανεξάρτητα από το αν το επίθετο είναι Sauvignon ή Franc «παίζει» πανέμορφα στο συγκεκριμένο κτήμα. Το Όπους Ιβ από το 2004 και τη ποικιλία Cabernet Franc είχε τρομερή εκφραστικότητα, με το έντονα καπνιστό βαρέλι να μπλέκει υπέροχα με την φυτική υπογραφή της ποικιλίας. Το στόμα γεμάτο ένταση, στιβαρό με ζωηρές τανίνες και τραγανή οξύτητα. Επιβεβαίωσα για άλλη μια φορά πόσο μου αρέσει αυτό το κρασί.

Με το Collection 2007 του Αβαντίς πρόσφατο στο μυαλό μου λόγω γευσιγνωσίας με τα «Syrah Giants» στο Paradiso, κόντεψα να πλακωθώ με τον Μούντριχα που δεν μας έδωσε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε το 2003, το οποίο όμως είχε φέρει μαζί του στη συγκεκριμένη έκθεση. Καταπληκτική εξέλιξη τόσο στη μύτη όσο και στο στόμα για το 2003, δυστυχώς όμως μόλις έξι φιάλες όλες όλες να έχουν μείνει στο οινοποιείο, από αυτή τη σπουδαία, όπως φάνηκε χρονιά.

Στη κλασική γωνιά του ο Ευριπίδης Κατσαρός, νομίζω πως είχε την ίδια ακριβώς θέση και στα Βοροινά πέρσι, μας περίμενε με 2004 και 1992 Κτήμα Κατσαρού. Το 92άρι το προσπέρασα αφού το είχα ήδη δοκιμάσει σε προηγούμενη Έκθεση αλλά το 2004 με αποζημίωσε φοβερά. Τυπικότατο Cabernet στη μύτη με κέδρο, φραγκοστάφυλο, πράσινη πιπεριά και στόμα στιβαρότατο, αυστηρό, με συμπύκνωση φρούτου και ακόμα μπόλικα χρόνια μπροστά του.

Από Κοκκινόμυλο Τσέλεπου παραπονεμένος δεν έμεινα, αφού η Αγγελική όπως πάντα έσπευσε να μου βάλει να δοκιμάσω τα πάντα. Για να είμαι ειλικρινής αυτό το κρασί με τη δύναμη, την ένταση και την ενέργεια που διαθέτει μου θυμίζει περισσότερο Cabernet παρά Merlot, πράγμα βεβαίως απόλυτα φυσικό αν λάβει κάποιος υπόψη του τον τρόπο οινοποίησης που στοχεύει σε μεγάλο δυναμικό παλαίωσης. Το 2004 αποτέλεσε «μια υπέροχη μελωδία για τα αυτιά μου»…

Ο Κύρος Μελάς δίπλα στο 2012 Latour Melas, είχε και ένα Αγιωργίτικο ολοκαίνουριο από πολύ παλαιές ρίζες στα 60 ευρώ παρακαλώ. Πραγματικά εντυπωσιακό κρασί με πυκνό φρούτο, πληθωρικό στόμα, γεμάτο ένταση από τα πλέον νόστιμα κρασιά που δοκίμασα στην έκθεση.

Στο ίδιο πληθωρικό, γεμάτο, πλούσιο ύφος έπαιζε και το καινούριο Ίχνος του Παλυβού το οποία μαζί με το έτερο Πλούτος, τα έχουμε λανσάρει εδώ και λίγο καιρό στο House of Wine. Μεγάλη συμπύκνωση, υπερ-ώριμες τανίνες, σε ένα Νεοκοσμίτικο κρασί που σχεδόν το μασάς. Μαζί με τον Πλούτο ένα blend από Cabernet/Syrah έρχονται να αντικαταστήσουν επάξια τα Terra Leone που πλέον καταργούνται. Εντυπωσιακό από κάθε πλευρά.

Τα ρέστα μου επίσης δίνω για το Σύνορο του Σκούρα. Το 2006 που αν δε με απατάει η μνήμη μου είναι και η πρώτη χρονιά από αυτό το κρασί, όπου το βρείτε αρπάξτε το στην κυριολεξία. Κυριολεκτικά ένα ποίημα στο στόμα, με φοβερή φινέτσα και ισορροπία. Από δίπλα του ένα εντελώς geeky Αγιωργίτικο από υψηλό υψόμετρο, το Grande Cuvee του 2004, από μια εξαιρετικά ψυχρή χρονιά το οποίο μόλις κυκλοφόρησε στην αγορά μετά από μια δεκαετία. Οξύτητα στο Θεό, cool-climate viticulture και για όσους θέλετε να δείτε και μια άλλη πλευρά του Αγιωργίτικου, κοπιάστε παρακαλώ.

Προφανώς το να σκάσεις έξι και μισή το απόγευμα στη γευσιγνωσία και να περιμένεις να δοκιμάσεις Αϊβαλή είναι σχεδόν ανέκδοτο. Ίσα που πρόλαβα να βρέξω το στόμα μου με μια γουλιά από το Μονοπάτι του 2012, για Τέσσερα φυσικά ούτε λόγος. Το Μονοπάτι όπως πάντα στα τοπ της περιοχής.

Η Γαία είχε φέρει μαζί της τρεις παλαιωμένες χρονιές από το εμβληματικό κτήμα της, από τις οποίες τελικά επέλεξα να δοκιμάσω το 2000. Από τα πρώτα Αγιωργίτικα που απέδειξαν ότι η ποικιλία μπορεί να αντέξει στο χρόνο. Δοκιμάζοντας το 2000 έχεις κάθε λόγο να το πιστέψεις.
Το κτήμα Άλφα παρέταξε δίπλα δίπλα τα Άλφα One Merlot του 2008 και Άλφα One από τη χρονιά του 2004. Δοκίμασα μόνο το πρώτο… Ζουμερό, βαρελάτο, πληθωρικό, νεοκοσμίτικο με ωριμότητα φρούτου στο στόμα, ένα πραγματικά ξεχωριστό κρασί.

Μένοντας στα βόρεια και ανηφορίζοντας προς Δράμα πλευρά, το κτήμα Κώστα Λαζαρίδη πρότεινε την Cava Αμέθυστος του 2004… Μακάρι κάθε φορά που αγόραζα αυτό το κρασί να είχα την αντοχή να το αφήσω να περιμένει στη κάβα… Και όμως πάντα μου κλείνει το μάτι και το ανοίγω πολύ πιο γρήγορα από όσο πρέπει. Το 2004 ήταν εκφραστικότατο στη μύτη, αλλά ακόμα τανικό και στιβαρό στο στόμα. Που να δοκίμαζα και το 2007 που υπήρχε επίσης διαθέσιμο στο τραπέζι…

Ο Κυρ Γιάννης μας φίλεψε με την Ράμνιστα του 2001 από τρίλιτρη φιάλη… Τι να ξαναπώ για αυτό το κρασί; Το έχω μνημονεύσει πολλές φορές ως μια από τις πιο αγαπημένες μου ever Νάουσες.

Άφησα για το τέλος τον Μπουτάρη από τον οποίο πρόφτασα Αγιωργίτικο του 1992 παρακαλώ και Ξινόμαυρο του 1993. Αν το να δοκιμάζεις τέτοια παλαιότητας φιάλες δεν είναι πραγματικό Legacy δε ξέρω τότε τι άλλο είναι…

Δε πρόλαβα καθόλου Σιγάλα και Γυμνό Βασιλιά, Βιβλία Χώρα, Γεροβασιλείου και Τηνιακούς αμπελώνες, οπότε περιμένω τα δικά σας comment. Από ξένα επίσης γιοκ… Δε μας έφτασαν τα κουπόνια και ο Τάσος δεν εδέησε να συνεισφέρει καμιά 27αριά από αυτά για να καταφέρω να δοκιμάσω και το Petrus του 1996… Δε πειράζει καλή καρδιά πάνω από όλα.

YΣ: Να πω επίσης πως ήταν μια από εκείνες τις εκδηλώσεις που εξίσου καλά πέρασαν και αυτοί που ήταν μπροστά και αυτοί που ήταν πίσω από τους πάγκους… Τα πολλά χαμόγελα αυτό με έκαναν να αντιληφθώ…


Καλή εβδομάδα



Γρηγόρης Μιχαήλος
Γρηγόρης Μιχαήλος AIWS
(Associate Member in the Institute of Wines & Spirits)
Wine Educator & Consultant

Δειτε εδώ όλες τις φωτογραφίες 

Μοιραστείτε το άρθρο: