Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Φελλοί και βιδωτά πώματα

Φελλοί και βιδωτά πώματα
Από την Μαριάννα Μακρύγιαννη AIWS

Εκτός από τους γνωστούς σε όλους φελλούς (μιλάμε για κρασί πάντα..), υπάρχουν και άλλα ήδη πώματος για το κρασί. Ένα από αυτά είναι τα βιδωτά, ή screw cap στα αγγλικά όπως πολύ συνηθίζουν να τα λένε. Φτιάχνονται από μέταλλο και πλαστικό και έχουν γίνει αντικείμενο μεγάλων συζητήσεων.

Η λέξη stelvin, που ακούμε συχνά δεν σημαίνει βιδωτό πώμα, αλλά είναι το brand name μιας σειράς τέτοιων πωμάτων που πρωτοκυκλοφόρησε την δεκαετία του 1960 και τώρα είναι πρωτοπόρα σε αυτό το είδος.

Συχνά χρησιμοποιούνται κατώτερης ποιότητας βιδωτά πώματα σε φθηνά κρασιά και αυτό έχει αποτυπωθεί στο μυαλό των καταναλωτών, βλέποντας επιφυλακτικά και τα ποιοτικά πώματα. Τα βιδωτά που θα συζητήσουμε εμείς, δεν έχουν σχέση με τα χαμηλής ποιότητας, με αποτέλεσμα η εικόνα να έχει αντιστραφεί και να χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο από τους παραγωγούς, γνωρίζοντας συνεχώς μεγαλύτερη αποδοχή και από το καταναλωτικό κοινό.

Αρχικά υιοθετηθήκαν από τις χώρες του Νέου Κόσμου και ιδιαίτερα την Αυστραλία και την Νέα Ζηλανδία, όπου τα χρησιμοποιούσαν περισσότερο σε λευκά κρασιά (Julius, Tillys). Σήμερα σχεδόν όλα τα ‘χρώματα’ μπαίνουν σε βιδωτά, από όλα τα εύρη τιμών, ακόμα και κόκκινα που έχουν την δυνατότητα να παλαιώσουν(Cape Mentelle Shiraz, Spy Valley Pinot Noir, Greywacke Pinot Noir). Το 2014 το 95% των Νεοζηλανδέζικων κρασιών (από 70% το 2014) και το 80% των Αυστραλέζικων είχαν βιδωτό πώμα. Τα ποσοστά των κρασιών με φελλό σε αυτές τις χώρες, αφορούν κυρίως κόκκινα κρασιά βαθιάς παλαίωσης. Στην Αγγλία που είναι ίσως η μεγαλύτερη αγορά κρασιού, οι καταναλωτές ζητάνε συνεχώς βιδωτά πώματα. Δεν είναι τυχαίο ότι κάποιοι Έλληνες παραγωγοί εμφιαλώνουν με φελλό για την Ελληνική αγορά (γιατί δεν έχουμε εξοικειωθεί ακόμα) και με βιδωτό για κάποιες αγορές τους εξωτερικού.

Η ‘θεωρία’ των βιδωτών πωμάτων στηρίζεται στο ότι δεν επιτρέπουν την είσοδο του οξυγόνου στην φιάλη όπως γίνεται με τον φελλό. Βέβαια επειδή πολλά κρασιά χρειάζονται οξυγόνο για να εξελιχθούν, εξελίχθηκε και η τεχνολογία των βιδωτών ώστε ο παραγωγός ανάλογα με το κρασί του, να διαλέγει ένα πώμα που θα επιτρέπει την βέλτιστη εξέλιξη.

Ας δούμε όμως τα υπέρ και τα κατά, από την οπτική του καταναλωτή και μετά αποφασίζεται εσείς! Ξεκινάμε από τα κατά:

- Το ψυχολογικό κομμάτι πολλές φορές οδηγεί στην επιλογή ενός κρασιού. Όλοι έχουμε συνηθίσει τους κλασσικούς και παραδοσιακούς φελλούς και δυσκολευόμαστε να τους ‘αποχωριστούμε’.

- Ακόμα και αν μπορεί να μπει ποσότητα οξυγόνου, στις περιπτώσεις των κρασιών που προορίζονται για παλαίωση προτιμάται ο φελλός λόγω της αργής εισροής του οξυγόνου. Έχουν γίνει πειραματισμοί σε μεγάλα κρασιά, όμως τα αποτελέσματα δεν ήταν ακόμα τα επιθυμητά. Όσο όμως τα βιδωτά πώματα εξελίσσονται, μπορεί μια μέρα να δούμε Chateau Margaux με βιδωτό πώμα.

- Λόγω της έλλειψης οξυγόνου μπορεί να δημιουργηθεί, αυτό που λένε οι ‘ειδικοί’ αναγωγή και σχετίζεται με μη επιθυμητά αρώματα όπως αυτά των βραστών λαχανικών και του αυγού. Βέβαια αυτό δεν είναι πολύ συχνό και οι παραγωγοί ξέρουν πως να το διαχειριστούν.

Υπέρ:

- Φυλάμε το ωραίο μας και ακριβό κρασάκι για μία special στιγμή και εκεί που είμαστε έτοιμοι να το ανοίξουμε, έρχεται η μυρωδιά του φελλού και ‘μένουμε με την χαρά’. Το κυριότερο πλεονέκτημα και αυτό που έκανε τους 'ειδικούς' να δημιουργήσουν αυτό το είδος πώματος, είναι ότι αποκλείεται η περίπτωση του φελλομένου κρασιού.

- Διατηρούνται καλύτερα τα αρώματα, οι γεύσεις και η φρεσκάδα (λόγω του περιορισμού του οξυγόνου), οπότε μπορούμε να πούμε ότι επιμηκύνεται η ζωή τους. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα σε λευκά αρωματικά κρασιά που μας αρέσει να τα απολαμβάνουμε με φρέσκα και ευχάριστα αρώματα.

- Οι περιπτώσεις οξείδωσης του κρασιού είναι ελάχιστες, κάτι που πάλι οφείλετε στον περιορισμό του οξυγόνου.

- Καμιά φορά παρατηρούνται μικροδιαφορές σε κρασί της ίδιας χρονιάς και μία από τις αιτίες είναι ότι ο φελλός σαν ‘ζωντανός’ οργανισμός. Με τα βιδωτά πώματα έχουμε ομοιομορφία σε όλα τα κρασιά.

- Ανοίγουν εύκολα με μία κίνηση του χεριού και δεν χρειάζεται ανοιχτήρι, οπότε μπορείτε να πάρετε τέτοια κρασιά ακόμα και στα πικνικ (είναι γνωστό ότι οι Έλληνες τρέχουμε αμέριμνοι στα λιβάδια κάθε Κυριακή..).

Στην Ελλάδα τα βιδωτά πώματα πριν από λίγα χρόνια ήταν ελάχιστα. Οι οίνοι ΠΟΠ δεν επιτρέπεται ακόμα να φέρουν τέτοιο πώμα. Ο πρώτος που τόλμησε να βάλει βιδωτό, είναι ο Γιώργος Σκούρας που εμφιάλωσε το 2001 το Dum Vinum Sperum και ακολούθως τα Viognier Cuvee Larsinos, Viognier Eclectique και Αρμύρα. Τώρα κάθε χρόνο βλέπουμε περισσότερους παραγωγούς να τα χρησιμοποιούν: Sauvignon Blanc Αβαντίς, Ίαμα ροζέ Βρυνιώτη, Ρητινίτης Nobilis, Logos Chardonnay, Παπαγιαννάκος Σαββατιανό Βαρέλι, Μαύρο Πρόβατο ερυθρός και πολλά ακόμα.

Για εμάς τα θετικά είναι περισσότερα από τα αρνητικά και τα οφέλη για το καθημερινό μας κρασί και απόλαυση είναι πολλά. Γι’ αυτό σας προτείνουμε να μην απορρίψετε ένα κρασί μόνο επειδή έχει διαφορετικό πώμα. Θα κλείσουμε με την ευχή να δούμε ακόμα περισσότερα Ελληνικά κρασιά με βιδωτό πώμα και να επιτραπεί στους οίνους ΠΟΠ.


Στην υγειά σας!


Μαριάννα Μακρύγιαννη AIWS


 

Μοιραστείτε το άρθρο: