Μεθυμναίος Οίνος: Με την "έκτη αίσθηση" παρούσα...

Μεθυμναίος Οίνος: Με την "έκτη αίσθηση" παρούσα...!
Από τον Τ. Πικούνη

Η συνεργασία μας με το Γιάννη Λάμπρου, τον οινοποιό του Μεθυμναίου οίνου, έχει τις ρίζες της πριν από την έκθεση "Διονύσια 2013". Είχαμε μάθει για τα κρασιά του, είχαμε ζητήσει δείγματα, τα είχαμε δοκιμάσει και είχαμε συμφωνήσει τη συνεργασία μας.

Εντούτοις, εντυπωσιαστήκαμε από την αποδοχή του κοινού και από τις πωλήσεις του Μεθυμναίου μέσα στην έκθεση: Το οινοποιείο του Γιάννη Λάμπρου ήρθε 8ο στις πωλήσεις και 2 κρασιά του ήσαν μέσα στα 10 πρώτα. Έτσι, η συνεργασία επιταχύνθηκε, τα κρασιά του φωτογραφήθηκαν, έγιναν οι απαραίτητες περιγραφές, τα σχόλια, οι αναφορές, και σήμερα, μια περίπου εβδομάδα μετά την έκθεση, οι Μεθυμναίοι, Ερυθρός και Λευκός, καθώς και το περίεργο "πορτοκαλί" κρασί του Γιάννη, το Μεθυμναίος Orange, βρίσκονται στα ηλεκτρονικά ράφια μας έτοιμα να τα δοκιμάσουν οι φίλοι του κρασιού και του House of Wine.

Όπως γνωρίζουν οι φίλοι μας, συνεργαζόμαστε μόνο με οινοποιεία που τα κρασιά τους ξεπερνούν ένα επίπεδο, και πάλι από τα πολλά κρασιά ενός οινοποιείου στα ηλεκτρονικά "ράφια" μας ανεβαίνουν μόνο αυτά για τα οποία μπορούμε να "μιλήσουμε" στους φίλους μας, να τα συστήσουμε, να τα προωθήσουμε με βάση τα διάφορα χαρακτηριστικά τους, αλλά πάντα με πρώτη προϋπόθεση να ξεπερνούν αρκετά το "καλό". Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν οινοποιεία με τα οποία δεν συνεργαζόμαστε και που διαθέτουν όμως εξαιρετικά κρασιά.

Τι μας ικανοποίησε στα κρασιά του Γιάννη Λάμπρου; Ασφαλώς η γεύση τους, τα αρώματά τους, το χρώμα τους, η υφή τους... αλλά και μια άλη "αίσθηση", πάνω από τις υπόλοιπες, που λειτουργεί συνήθως σαν "ενισχυτής" (booster στα …σύγχρονα ελληνικά) των υπολοίπων. Και αυτή είναι η γνώση.

Έχουμε μιλήσει αρκετές φορές για αυτή την "έκτη αίσθηση". Είναι η μόνη που δεν έχει εξωτερικούς αισθητήρες, βρίσκεται αποκλειστικά στο μυαλό μας, και αφορά τους συνειρμούς που εγείρει ένα κρασί όταν το δοκιμάζουμε. Και οι Μεθυμναίοι οίνοι την δημιουργούν καθ' υπερβολή.

Πρώτα απ' όλα, η τοποθεσία του αμπελιού: Βρίσκεται μέσα στον κρατήρα ενός πανάρχαιου ηφαίστειου της Λέσβου, που άλλαξε τη μορφή της περιοχής πριν εκατομμύρια χρόνια. Τα αποτελέσματα αυτής της έκρηξης τα αντιλαμβανόμαστε και σήμερα μέσα στη γεύση και τα αρώματα του Μεθυμναίου, του οποίου το terroir είναι όσο έντονο όσο αυτό της Σαντορίνης: Θειάφι, υπολείμματα αρχαίας φωτιάς, ηφαιστειογενές έδαφος, όπου τα χώματα περιέχουν μέχρι 7% θείο και θειικό χαλκό. Το αμπελοτόπι αυτό, ένα από τα πιο ιδιάζοντα του ελληνικού χώρου, μοιάζει να βρίσκεται «μέσα σε ορυχείο ανοιχτού τύπου», όπως έχει γραφτεί από τον Ντίνο Στεργίδη. Η γη αυτή δίνει στα παραγόμενα κρασιά χαρακτηριστική ορυκτότητα, αλλά και μας προσφέρει, λόγω των ενώσεων του θείου που περιέχει, προστασία ενάντια σε ασθένειες, είτε του αμπελιού, είτε το κρασιού, κάνοντάς το βιολογικό...

Αλλά δεν περιοριζόμαστε σε αυτά. Το ηφαίστειο που σήμερα φιλοξενεί τα αμπέλια του Μεθυμναίου είναι αυτό που δημιούργησε το "απολιθωμένο δάσος" της Λέσβου, με τα "πέτρινα" δέντρα μάρτυρες του το έγινε τότε: Οι χιλιάδες τόνοι λάβας κάλυψαν ολόκληρο το δάσος εμποδίζοντας τον αέρα να δημιουργήσει την καταστροφική σήψη, ενώ το νερό που κυκλοφορούσε με τους αιώνες αντικατέστησε τα μαλακά μέρη των δένδρων με πυρίτιο, δημιουργώντας τα πέτρινα "αγάλματα" δέντρων και κορμών του αρχαίου δάσους.

Αλλά δεν σταματάμε εδώ... η τοπική ποικιλία από την οποία φτιάχνονται όλοι οι Μεθυμναίοι οίνοι, το Χιδηριώτικο (ή καλλονιάτικο από την ευρύτερη περιοχή, την Καλλονή), το "κρασοστάφυλο" των ντόπιων, είναι πράγματι το περίφημο αρχαίο κρασί, ο διάσημος Μεθυμναίος ή Λέσβιος οίνος της αρχαιότητας, το εκλεκτό των εκλεκτών κρασί που έπιναν μόνο βασιληάδες; Ο Λέσβιος Οίνος, ο ακριβότερος στις αγορές της αρχαίας Αθήνας, της Ρώμης και της Βυζαντινής Κωνσταντινούπολης και το μόνο κρασί στα χαρέμια των Τούρκων σουλτάνων; Κατά τον Αρχέστρατο τον Δειπνολόγο (4ος π.Χ. αιώνας), αρχαίο συγγραφέα και φανατικό γευσιγνώστη:

"Ξέρω να πω και να επαινέσω και το κρασί
που βγάζουν αμπέλια σ' άλλες πόλεις
και τ' όνομά τους δεν ξεχνώ.
Μα με της Λέσβου το κρασί κανένα δεν συγκρίνεται."
(Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί, Α, 52d)


Δυστυχώς, το αρχαίο Λεσβιακό Κρασοστάφυλο, που παρήγε το εξαίρετο αυτό κρασί, καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς από την φυλλοξήρα κατά τα μέσα του 20ου αιώνα.br/>
Μόλις το 1985, η οικογένεια του Δημήτρη Λάμπρου, πιστεύοντας στις μοναδικές οινοποιητικές δυνατότητες της ποικιλίας του Λεσβιακού Κρασοστάφυλλου, την ταυτοποίηση με το DNA της και άρχισε την αναφύτευσή της, χρησιμοποιώντας βλαστούς από τα ελάχιστα εναπομείνοντα κλήματα του νησιού, εμβολιασμένους σε ανθεκτικά στην φυλλοξήρα άγρια υποκείμενα.

Αναβίωσε λοιπόν ο αρχαίος Λεσβιακός αμπελώνας και κατ' επέκταση ο Μεθυμναίος Οίνος;

Ναι λέει ο Γιάννης Λάμπρου. Εμείς πάλι θα πούμε... μα έχει σημασία; Δεν γεννιέται στον ίδιο τόπο, μέσα στο ίδιο terroir, με τις ίδιες κλιματικές συνθήκες; Δεν φύεται στο ίδιο ηφαιστειογενές έδαφος, μέσα στον ίδιο κρατήρα;; Εν πάση περιπτώσει, και μύθος να είναι, δεν είναι καιρός να αρχίσουμε να δημιουργούμε για τα κρασιά μας "μύθους", όταν το παρελθόν μας κυριαρχεί σε τέτοιο βαθμό πάνω στο παρόν; Είναι λιγότερο μύθος από τον γευστικό μύθο των ποτηριών του Riedel; Ή το μύθο των γευστικών καλύκων; Ή των διαφορετικών ποτηριών για Sauvignon Blanc και τη ...Μαλαγουζιά;

Αν καθίσουμε σε κάποιο εστιατόριο και μας σερβίρουν Μεθυμναίο, και κάποιος μας εξιστορήσει όλα τα παραπάνω, πιστεύετε σοβαρά ότι τα χαρακτηριστικά του κρασιού δεν θα αλλάξουν δραματικά από αυτή την "έκτη αίσθηση" που θα μας μεταλαμπαδεύσουν, από τη γνώση της ιστορίας και των συνειρμών που κουβαλάει μέσα του;

Είναι η ίδια γνώση που θα κάνει το Chateau Lafite στο ένα ποτήρι με ένδειξη "Chateau Lafite" στη βάση του πολύ καλύτερο από το ...Chateau Lafite (πάλι) στο δεύτερο ποτήρι με ένδειξη όμως "vin de pays de l atlantiquec"... Είναι η γνώση που εξουδετερώνει στην πραγματική ζωή τις τυφλές δοκιμές που επιλέγουν να την αγνοούν.

Ναι, "η γνώση υποχρεώνει" κατά το Γαλλικό "Noblesse Oblige"... και οι Μεθυμναίοι οίνοι του Γιάννη Λάμπρου κουβαλούν χιλιάδες χρόνια ιστορίας μέσα στη φιάλη τους, εικόνες, γεγονότα, συνειρμούς, βασιλιάδες αρχαίους και ρωμαίους στρατηλάτες...

Όλα αυτά βέβαια προϋποθέτουν ένα κρασί γευστικό, ενδιαφέρον, ένα κρασί επιπέδου. Και όλα αυτά οι Μεθυμναίοι τα έχουν και με το παραπάνω. Αλλά έχουν και την ιστορία μιας περιοχής επάνω τους, μέσα τους, στη γεύση και στα αρώματά τους. Είναι κρασιά με "πιστοποιητικό προέλευσης", με γενεαλογικό δέντρο, που πρέπει να γράφεται, να διαδίδεται, ιδιαίτερα στο εξωτερικό και στις εξαγωγές.

Δοκιμάστε τα κρασιά του Γιάννη Λάμπρου... Λευκό, Ερυθρό, αλλά και το μοναδικό ελληνικό "πορτοκαλί" κρασί (orange wine) που μας έβαλε σε ...μπελάδες σε ποιά κατηγορία να το κατατάξουμε... Θα δοκιμάσετε τη Λέσβο στο ποτήρι σας, τη Λέσβο των χιλιετηρίδων. Θα έχετε μια σημαντική εμπειρία, ένα πραγματικό γευστικό ταξίδι στο χρόνο.


Τάσος Πικούνης

Μοιραστείτε το άρθρο: