Four Roses

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Την περασμένη εβδομάδα ταξιδέψαμε νοερά στη Βόρεια Αμερική και γνωρίσαμε το παραδοσιακό αποστακτήριο Labrot and Graham. Έχω πει και παλιότερα, ότι κατά τη γνώμη μου, είναι το πολύ έξι επτά αποστακτήρια σε λειτουργία, που φτιάχνουν bourbon και αξίζει κανείς να δοκιμάσει κάποιο προιόν τους. Το καλύτερο όλων βέβαια, το Stitzel Weller, δεν λειτουργεί πλέον, οπότε νομίζω ότι με ένα δυο αφιερώματα ακόμη, θα συμπληρώσω το παζλ και θα έχουμε πάει βόλτα σε όλα. Για να κάνω ένα κοντρόλ. Έχουμε μιλήσει για Wild Turkey, Heaven Hill, Buffalo Trace, Makers Mark, Labrot and Graham. Μου λείπουν ακόμη δυο. Σήμερα μιλάμε για το

Four Roses

Καταρχάς, να πούμε ότι έχει πολύ ωραίο όνομα. Αυτό μου φαίνεται ότι θα το έπινε κι η μάνα μου, που της αρέσουν πολύ τα τριαντάφυλλα. Και θα έλεγα ακόμη, ότι το Four Roses είναι ένα bourbon ιδανικό για αρχάριους, αλλά πίνεται ευχάριστα κι από πιο προχωρημένους. Από που πήρε όμως αυτό το πολύ ωραίο όνομα? Εδώ το τοπίο είναι λιγάκι θολό και υπάρχουν δυο απόψεις πάνω σε αυτό το θέμα. Η πρώτη έχει ως εξής. Την δεκαετία του 1850, ο Rufus Mathewson Rose ασχολείται με την απόσταξη bourbon, ιδρύει τη μάρκα και δίνει και το σχετικό όνομα. Η δεύτερη εκδοχή λέει άλλα και πιο συγκεκριμένα ότι η οικογένεια Jones, η οποία ασχολείται επίσης με την απόσταξη, από το 1860 μάλιστα, ιδρύει εκείνη τη μάρκα και δίνει και την παράξενη ονομασία. Ως έτος ίδρυσης του αποστακτηρίου λογίζεται το 1888. Αργότερα, το 1943, η καναδική εταιρία Seagram αγοράζει το αποστακτήριο, το οποίο ξέχασα να αναφέρω ότι κτίστηκε το 1910 στην τοποθεσία που βρίσκεται σήμερα και είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα αποικιακής ισπανικής αρχιτεκτονικής. Αν κοιτάς το κτήριο δηλαδή ,νομίζεις ότι θα δεις και τον Ζορό να σαλτάρει από καμιά βεράντα. Τις δεκαετίες 30, 40 και 50, ήταν το πρώτο σε πωλήσεις bourbon στην Αμερική, όμως στα τέλη της δεκαετίας του 50, η ιδιοκτήτρια εταιρία αποφασίζει να σταματήσει τις εγχώριες πωλήσεις, αλλά το ποτό να προορίζεται μόνο για Ευρώπη και Ιαπωνία, κάτι που σταμάτησε το 2002 και από τότε το αποστακτήριο τροφοδοτεί κανονικά και την αγορά της Αμερικής.

Τρόπος παρασκευής

Και πιθανόν να αναρωτηθεί κανείς, γιατί να αναφερθώ ξεχωριστά στον τρόπο παρασκευής, όταν υπάρχει νομικό πλαίσιο στην Αμερική που καθορίζει τεχνικές λεπτομέρειες. Ωστόσο, στο Four Roses έχουμε ιδιαιτερότητες. Και όσο κι αν είναι δεδομένο ότι κάθε ποτοποιός έχει τη δική του τεχνική, θα πρέπει να πούμε ότι το Four Roses στέκεται χωριστά από τους άλλους συναδέλφους του στο Kentucky. Κανένα άλλο αποστακτήριο στην πολιτεία αυτή, δεν φτιάχνει τόσα whiskey με εντελώς διαφορετική βάση. Και αυτό το λέω, όχι υπό την έννοια ότι έχει τις περισσότερες ετικέτες, αλλά ότι αυτές που έχει φτιάχνονται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Στο Buffalo Trace για παράδειγμα, μπορεί να έχουν ατελείωτες ετικέτες, αλλά η βάση και οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται είναι λίγο ως πολύ οι ίδιες. Στο Four Roses όμως, έχουμε, ούτε μια, ούτε δυο, αλλά πέντε διαφορετικές ποικιλίες μαγιάς, που χρησιμοποιούνται σε δυο μείγματα συστατικών, το ένα με 75 τοις εκατό καλαμπόκι, το άλλο με 60 τοις εκατό. Η έξτρα γεύση όμως, βγαίνει από τους μικρούς σπόρους, οι οποίοι στην προκειμένη περίπτωση είναι σίκαλη και κατεργασμένο κριθάρι. Εδώ προστίθεται βυνοποιημένο κριθάρι δυο φορές κατά τη διάρκεια της πολτοποίησης. Καταρχάς, το καλαμπόκι ψήνεται σε υψηλή θερμοκρασία, με λίγη βύνη για να ρευστοποιηθεί το πηκτό μείγμα και κατόπιν μειώνεται η θερμοκρασία και προστίθεται σίκαλη. Σε δεύτερο χρόνο, μειώνεται ακόμη περισσότερο η θερμοκρασία και προστίθεται ξανά βυνοποιημένο κριθάρι, μαζί με ποσότητα όξινου ιζήματος. Ακόμη και η παλαίωση είναι διαφορετική στο Four Roses, αφού γίνεται σε αποθήκες ενός μόνο πατώματος, σε σχέση με τις παραδοσιακές πανιόλες. Όσο για τις ετικέτες, το Four Roses διαθέτει κάμποσες, με τις σημαντικότερες να είναι το Single Barrel, το Small Batch, που εισάγονται στην Ελλάδα και βέβαια η σημαία του αποστακτηρίου, το κλασικό Four Roses Yellow Label, το οποίο είναι ένα bourbon με 6 χρόνια παλαίωση.

Στο μεταξύ, το δωδεκάρι Highland Park το άδειασα, όπως ήταν αναμενόμενο. Μεσοβδόμαδα όμως βρήκα ένα Havana Club Gran Reserva, σε τιμή δωρεάν, από κάποιον άσχετο και καταλαβαίνετε τη συνέχεια.

Στην υγειά σας


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: