Ώρα για Cocktail

Μπήκε κι ο Ιούλιος. Το καλό μου φιλαράκι που έχασα πέρσι, έλεγε οτι το καλοκαίρι το πιάνεις απο τα κέρατα απο τον Ιούνιο. Τον Ιούλιο είναι αργά πια και το καλοκαίρι φεύγει. Τέλος πάντων, συμφωνώ με το απόφθευγμα, ή διαφωνώ, η ουσία είναι οτι το ημερολόγιο γράφει Ιούλιο. Και φαίνεται πως σφίξανε οι ζέστες. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί το ότι σήμερα σκέφτομαι να προτείνω

Cocktails

Τώρα σοβαρά. Εγώ το γράφω αυτό? Δε βαριέσαι. Να το πιούμε κι αυτό το ποτήρι. Το οποίο δεν θα περιέχει cocktail, το δικό σας όμως ναι.

Ξεκινάω απο το μοναδικό που πίνω κι εγω. Και νομίζω αρέσει σε όλους το τζιν τόνικ. Δυο απαραίτητες προυποθέσεις όμως. Καλή πρώτη ύλη, δηλαδή τζιν, και φρεσκοανοιγμένο τόνικ. Κι όταν λέω φρεσκοανοιγμένο, δεν εννοώ μπουκαλάκι με καπάκι στριφτό που κλείνει. Όχι. Θέλω κουτάκι ή μπουκάλι που αδειάζει όλο επιτόπου, είτε για ένα ποτό, είτε για δυο, αναλόγως πως το πίνετε. Αν δεν υπάρχει λάιμ, αλλά λεπτές φέτες λεμονιού, δε χάλασε ο κόσμος. Το τόνικ όμως είναι πρόβλημα, αν δεν γίνουν τα δέοντα. Θα χαλάσει το ποτό. Πάμε τώρα στο τζιν. Κι εδω να πω το εξής. Δε με νοιάζει το κόστος του τζιν. Όχι διότι το χρήμα τρέχει απο τα μπατζάκια μου. Αλλά απο τη στιγμή που δίνω συμβουλές για να πιείτε στο σπίτι, η διαφορά ανα ποτό, χρησιμοποιώντας κάτι φθηνό, σε σχέση με κάτι πιο ακριβό, δεν είναι τέτοια που να αξίζει τον κόπο. Βάζουμε Monkey 47, Botanist, Grace, το αγαπημένο μας Plymouth απο την Κορνουάλη, καθώς και το κορυφαίο της αγοράς 44N.

Πάμε τώρα για καμιά Μαργαρίτα. Ή μάλλον και καμιά Παλόμα. Λογική ίδια κι εδώ. Δε θα χρησιμοποιήσω φθηνή τεκίλα. Βέβαια, η φάση με την τεκίλα, είναι λίγο παράξενη, τα είπα στο προηγούμενο άρθρο. Και φυσικά δε θέλω τέτοιου είδους τεκίλα, ούτε όμως και πρόκειται να προτείνω και κανένα χάλι. Πάμε με Don Julio Blanco, Cenote Blanco και Reposado, Patron Silver και Reposado.

Και κανένα Daquiri που πάει και με βουτιές στην πισίνα, ή στην παραλία, αν είστε απο αυτούς τους τυχερούς.

Στο μεταξύ ξέχασα οτι δεν έχω στο ψυγείο φρέσκο χυμό μπριζόλας (αν είναι δυνατόν), οπότε σύμφωνα με τα πρότυπα του διεθνούς mixology δε δικαιούμαι να μιλάω για cocktail.Τι άλλο θα ακούσουν τα αυτιά μου δεν ξέρω.

Ούτε δικαιούμαι, ούτε και θέλω. Για αυτό, τελειώνω και με το daquiri κι απο εδω πανε κι οι άλλοι.

Λοιπόν, για το daquiri θέλουμε Diplomatico Planas ή Angostura Blanco Reserva.

Εγω ας πιω τώρα κανένα whisky γιατί παραγνωριστήκαμε με τα cocktails. Μη μας γίνει και συνήθεια.

Πίνω λίγο δωδεκάρι Cragganmore που είναι πολύ σοβαρό whisky, κι ανανεώνω το ραντεβού μας για την επόμενη εβδομάδα.