3 λιγότερο γνωστά ‘οινικά’ νησιά

Από την Μαριάννα Μακρύγιαννη AIWS

Με τους περισσότερους να βρίσκεστε ήδη σε κάποιο νησί, σε κάποιο παραλιακό μέρος , σε κάποιο βουνό ή έστω σε κάποια παραλία κοντά στην πόλη, ζηλέψαμε και είπαμε να πάμε και εμείς διακοπές, έστω και νοερά, όχι σε ένα, ούτε σε δύο αλλά σε τρία Ελληνικά νησιά. Διαλέξαμε τρία νησιά στις τρεις γωνιές των Ελληνικών θαλασσών: Την Ζάκυνθο στο Ιόνιο, την Τήνο στις Κυκλάδες και την Λέσβο στο Βόρειο Αιγαίο.

Τα επιλέξαμε γιατί έχουν κάτι κοινό! Είναι και τα τρία λιγότερο γνωστά για τις ‘οινικές’ τους επιδόσεις, έχουν όμως πολλές προοπτικές και μας έχουν χαρίσει μεγάλα και ενδιαφέροντα κρασιά από γηγενείς ποικιλίες.

Ζάκυνθος

Αν και η ιστορία της αμπελοκαλλιέργειας στην Ζακύνθο φτάνει πίσω στην αρχαιότητα, μέχρι πριν λίγα χρόνια, το οινικό ενδιαφέρων στα Ιόνια νησιά περιοριζόταν μόνο στην Κεφαλονιά. Τα τελευταία χρόνια όμως το ‘σκηνικό’ αλλάζει, με την Ζακυνθο να μπαίνει δυναμικά στην παραγωγή αξιόλογων εμφιαλωμένων κρασιών. Υπάρχουν αρκετά οινοποιεία στο νησί όπως η Οινόλπη, ο Κομούτος και ο Συνεταιρισμός Ζακύνθου, λίγα όμως έχουν καταφέρει ακόμα να ξεπεράσουν τα στενά όρια του νησιού. Θα τολμήσω να πω, ότι η αλλαγή ήρθε όταν το 2011 τα αδέρφια Γράμψα δημιούργησαν ένα σύγχρονο οινοποιείο στο Λαγωπόδο, αξιοποιώντας τις γηγενείς ποικιλίες του νησιού, με μεγάλη επιτυχία και ταξιδεύοντας τα κρασιά της Ζακύνθου σε όλη την χώρα.

Το νησί διαθέτει μία Ονομασία Κατά Παράδοση, την ΠΓΕ Βερντέα. Τα κρασιά αυτά είναι λευκά με βαθύ χρώμα και οξειδωτικό χαρακτήρα. Παράγεται από γηγενείς λευκές ποικιλίες του νησιού, με κυρίαρχo το Γουστολίδι. Σιγά σιγά οι παραγωγοί αρχίζουν να δημιουργούν ενδιαφέρουσες ‘Βερντέες’, όμως δύσκολα τις βρίσκουμε εκτός του νησιού. Το 2010 θεσπίστηκε και η ΠΓΕ (Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη) Ζάκυνθος αποδεικνύοντας την πρόοδο στο νησί.

Καλλιεργούνται κυρίως γηγενείς ποικιλίες όπως οι λευκές Γουστολίδι (Novita), Σκιαδόπουλο, Μοσχατέλλα, Παύλος (Του Παύλου) και Ρομπόλα και οι ερυθρές Αυγουστιάτης (Στη Ρίζα του Βουνού, Sun Rose), Μαυροδάφνη και Σκυλοπνίχτης.

Τήνος

Στο νησί με το περισσότερο θρησκευτικό τουρισμό στην χώρα, υπάρχουν πια λόγοι να πάμε και για οινοτουρισμό. Και στην Τήνο καλλιεργούνται γηγενείς Αιγαιοπελαγίτικες ποικιλίες, με το Ασύρτικο, το Αθήρι, τη Μονεμβασιά αλλά και τη Μαλαγουζιά να κυριαρχούν στις λευκές, ενώ η Μανδηλαριά, ο Αυγουστιάτης και το Μαυροτράγανο δίνουν τα ερυθρά κρασιά. Η Τήνος δεν διαθέτει δική της Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη και τα κρασιά φέρουν συνήθως την ένδειξη ΠΓΕ Κυκλάδες.

Το Οινοποιείο του Χρήστου Φόνσου στην Κώμη και το Volacus Wine στο Φαλατάδος κάνουν αξιόλογη δουλειά, όμως το δυνατό χαρτί στο νησί και αυτό που του έδωσε ώθηση, είναι οι Τηνιακοί Αμπελώνες.

Ο Αλέξανδρος Αβατάγκελος με δυνατή ομάδα επιστημόνων, ξεκίνησε την δεκαετία του 2000, την φύτευση 100 στρεμμάτων αμπελώνων με τον πρώτο τρύγο να γίνεται το 2008. Το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής εξάγεται, με τα κρασιά να έχουν κερδίσει διθυραμβικές κριτικές από οινοκριτικούς, αν και οι τιμές τους κυμαίνονται σε υψηλά επίπεδα. Στο HOW μπορείτε να βρείτε το ερυθρό Τ-ΟΙΝΟΣ Blend (ένα χαρμάνι Αυγουστιάτη και Μαυροτράγανου) και το Τ-ΟΙΝΟΣ Μαυροτράγανο Clos Stegasta αλλά και το λευκό Τ-ΟΙΝΟΣ Ασύρτικο.

Λέσβος

Μπορεί η Λέσβος να είναι πασίγνωστη για τα ούζα της, όμως ο Μεθυμναίος Οίνος στα Χύδηρα έχει καταφέρει να βάλει το νησί στις λίστες κρασιών όλης της χώρας. Το οινοποιείο καλλιεργεί μόνο μία ερυθρή ποικιλία, το Χυδηριώτικο (η Καλλονιάτικο όπως αλλιώς καλείται) που όσο και αν σας φανεί περίεργο, δίνει κρασιά τριών διαφορετικών χρωμάτων, ερυθρό (Μεθυμναίος ερυθρός) , λευκό (Μεθυμναίος λευκός) και πορτοκαλί (Μεθυμναίος Orange)! Το πρώτο εμφιαλωμένο κρασί στο νησί ήρθε το 1997 από αυτό το οινοποιείο. Οι αμπελώνες είναι φυτεμένοι σε λάβες που δημιουργήθηκε από το απολιθωμένο δάσος της Λέσβου, προσδίδοντας στα κρασιά ‘ορυκτό’ χαρακτήρα.

Το νησί από το 2010 έχει την δική του Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη, την ΠΓΕ Λέσβος. Υπάρχουν ακόμα δύο οινοποιεία, η Οινοφόρος Μεγαλοχωρίου στην Ουτζά και το Οινοποιείο Μαυρομάτης στην Καλλονή, τα κρασιά των οποίων διατίθενται μόνο σε τοπικό επίπεδο. Οι άλλες ποικιλίες που καλλιεργούνται σποραδικά στο νησί είναι οι λευκές Αθήρι και Ασύρτικο και οι ερυθρές Βάφτρα, Μανδηλαριά και Φωκιανό. Και σε αυτό το νησί απουσιάζουν οι διεθνείς ποικιλίες.

Μαριάννα Μακρύγιαννη Dip WSET

Μοιραστείτε το άρθρο: