Ο Θαυμαστός Κόσμος του Τυριού- Wine&Cheese pairing- Η εκδήλωση του How Club

Ο Θαυμαστός Κόσμος του Τυριού- Wine&Cheese pairing- Η εκδήλωση του How Club
Από τον Θ. Λέλεκα 


Ως οινόφιλος γοητεύομαι από το μύθο, την ιστορία, την ομορφιά, τη μαγεία του κρασιού, και από το πώς όλα αυτά σε συνδυασμό μας αγγίζουν και μας βγάζουν σε κάθε γουλιά τον πιο όμορφο εαυτό μας. Από την άλλη όμως, ως λάτρης του τυριού, στενοχωριέμαι από την εγκληματική υπερ-απλούστευση – για να μην πω ισοπέδωση – την οποία συχνά υφίσταται το θαυμαστό αυτό τρόφιμο που λέγεται τυρί…

Θα σας δώσω ένα παράδειγμα, για να καταλάβετε τι εννοώ: Πόσες φορές δεν έχουμε όλοι σταθεί στον πάγκο των τυριών του σούπερ μάρκετ ή του μπακάλικου, ακούγοντας την κυρία ή τον κύριο μπροστά μας να παραγγέλνει μία γενικότητα, όπως π.χ. «μισό κιλό τυρί κίτρινο», προσφέροντας στην καλύτερη περίπτωση μία εξίσου γενική διευκρίνιση όπως «να’ ναι πικάντικο/γλυκό/για μακαρόνια», και λοιπά και λοιπά… Κι όλα αυτά, όταν ο ίδιος πάγκος φιλοξενεί ένα σωρό διαφορετικά τυριά από πολλές και διαφορετικές προελεύσεις, καθένα από τα οποία έχει την δική του ιστορία, τον δικό του τρόπο παρασκευής ή ωρίμανσης, και βέβαια την δική του ξεχωριστή γεύση.

Στην εποχή λοιπόν που όλες οι χώρες (συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας) δίνουν αγώνες για να προστατεύσουν την τυπικότητα και την διαφορετικότητα των ντόπιων τυριών τους, ένα μεγάλο μέρος του καταναλωτικού κοινού αντιμετωπίζει το τυρί ως ένα προϊόν με ελάχιστη διαφοροποίηση (πέραν της τιμής, βεβαίως) μεταξύ διαφορετικών ετικετών. Και είναι κρίμα που δεν καταλαβαίνει ότι ακόμα και το πιο απλό φαγητό – ένα ταπεινό τοστ, ας πούμε – μπορεί να γίνει «γκουρμέ» με ένα ελάχιστο παιχνίδι των τυριών που θα χρησιμοποιήσουμε για να το φτιάξουμε.

Συγχωρήστε μου τον μακρόσυρτο πρόλογο, αλλά μου βγαίνει το παράπονο του φανατικού τυρόφιλου! Εκτός αυτού, όμως, έχω και έμπνευση σήμερα, καθώς μόλις πριν από λίγες ώρες έλαβε χώρα το Wine & Cheese Pairing που οργανώσαμε με το House of Wine Club, και το οποίο αποτέλεσε ίσως την πρώτη μεγάλη γευσιγνωσία τυριών και κρασιών επί Ελληνικού εδάφους! Και η έμπνευσή μου αυτή έγκειται στο γεγονός ότι είδα πολύ κόσμο να σαγηνεύεται από τους συνδυασμούς των τυριών και των κρασιών της εκδήλωσης, να πειραματίζεται, να συζητάει, να διαφωνεί, αλλά πάνω από όλα να περνάει καλά! .

Ναι, το τυρί και το κρασί είναι δύο εραστές, οι οποίοι ζουν σε κόσμους παράλληλους και συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον. Όπως και να το δει κανείς, από τη χημική μέχρι τη γευστική του πλευρά, ο συνδυασμός των δύο μπορεί πολύ εύκολα να «απογειώσει» έναν άνθρωπο που αγαπάει τις όμορφες γεύσεις.

Τι να πρωτοθυμηθώ από τη σημερινή εκδήλωση; Τον ενθουσιασμό των 90 (μπορεί και παραπάνω) ατόμων που δεν σταμάτησαν λεπτό να κυνηγούν τον τέλειο τυρο-οινικό συνδυασμό, συνειδητοποιώντας στην πορεία ότι το μυστικό είναι στην προσπάθεια και όχι στο αποτέλεσμα; Τα όμορφα κρασιά του Ελληνικού και του ξένου αμπελώνα που έδωσαν χρώμα και άρωμα στα ποτήρια μας και χαρακτηριστική ευθυμία στα πρόσωπα όλων; Ή μήπως τον πάγκο με τα τυριά από την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ελβετία και την Ισπανία, που ανέδυαν μεθυστικά αρώματα καλώντας μας να τα δοκιμάσουμε και να αφεθούμε στο παιχνίδι των γεύσεων που μας υπόσχονταν;

Η επιλογή των τυριών της σημερινής εκδήλωσης δεν ήταν εύκολη. Κι αυτό γιατί είχαμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε τόσα πολλά και εκλεκτά τυριά από την Ελλάδα και τον κόσμο, κι έτσι η κατάληξη στην τελική λίστα ήταν πραγματικός άθλος! Τελικά όμως πρέπει να πω ότι έμεινα πολύ ευχαριστημένος από τα τυριά που δοκιμάστηκαν σήμερα, και ξέρω ότι αντίστοιχα ικανοποιημένοι έμειναν και όλοι όσοι τα δοκίμασαν (τουλάχιστον αυτοί με τους οποίους μίλησα).

Προς ενημέρωση όσων δεν μπόρεσαν να είναι σήμερα μαζί μας, αλλά και προς γλυκιά υπενθύμιση όσων παρευρέθησαν στην εκδήλωση, σας αναφέρω συνοπτικά ότι επρόκειτο για:

- Το τέλεια ώριμο Comté Juraflore από τις Γαλλικές Άλπεις

- Το πλούσιο κρεμώδες Brie de Maux, με την έντονη γεύση που του χάριζε το μη παστεριωμένο γάλα από το οποίο προέκυψε

- Το πικάντικα μεστό Beaufort d'été, με τα πολλά επίπεδα γεύσης που του προσέδιδε η μακρά ωρίμανση

- Το εκ πρώτης οσμής «βρωμερό», αλλά πολύπλοκα γευστικό στο στόμα Munster

- Το γλυκό και οικείο Parmigiano Reggiano, τη χαρακτηριστική γεύση του οποίου δεν την βαριέσαι ποτέ

- Την πικάντικη αλλά πάντα εκλεκτή Γραβιέρα Κρήτης ΠΟΠ

- Το αλμυρό αλλά τόσο «εθιστικό» Σαν Μιχάλη Σύρου ΠΟΠ

- Το έντονο μπλε τυρί Cabrales από τη Βόρεια Ισπανία, που απειλεί να κάνει το Roquefort να σκάσει από το κακό του!

- Το καπνιστό Μετσοβόνε ΠΟΠ, ένα πραγματικά μοναδικό τυρί για τα Ελληνικά αλλά και τα διεθνή δεδομένα

- Το Αρσενικό της Νάξου, με το χαρμάνι αγελαδινού και πρόβειου γάλακτος, που το κάνει ένα από τα νοστιμότερα Ελληνικά κίτρινα τυριά

- Το κομψό Pouligny-Saint-Pierre, με την έντονη γεύση που του δίνει το κατσικίσιο γάλα

- Το Montenebro από την Βόρεια Ισπανία, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και πολύ-επίπεδα κατσικίσια τυριά που μπορεί να δοκιμάσει κανείς

Όσο για τα κρασιά που τα συνόδευσαν (ή μήπως έγινε το αντίστροφο;), αυτά κάλυψαν επάξια όλη την γκάμα των στυλ, των χρωμάτων και των αρωμάτων που απαιτούσε η περίσταση, και έθεσαν τις βάσεις για πολλούς και ευφάνταστους συνδυασμούς. Αυτά, με τη σειρά τους, ήταν:

- Το πολύ κομψά φυτικό Chateau Reynon από το Bordeaux (Sauvignon Blanc με μία σταγόνα Semillon)

- Το ακόμα φρέσκο και φρουτώδες Riesling από τον πολύ καλό οίκο Hugel στην Αλσατία

- Το GTR του Αυστραλέζικου οινοποιείου Rosemount Estate, μία πανδαισία αρωμάτων (λόγω του Gewurztraminer) και οξύτητας (λόγω του Riesling)

- Η Σαντορίνη Σιγάλα Βαρέλι, σταθερή αξία στο βαρελάτο Ασύρτικο από το αγαπημένο νησί του Αιγαίου

- Το Chateaû Julia Chardonnay Δρυός, ένα βαρελάτο λευκό που δεν… αστειεύεται

- Το κομψά αρωματικό Gentilini Rosé από Μοσχοφίλερο (και μια σταγόνα Αγιωργίτικο) που δοκιμάσαμε σε… avant-premiere, καθώς δεν διατίθεται ακόμα στο εμπόριο

- Το δροσιστικό ΘΕΜΑ Παυλίδη Ροζέ που λόγω καταγωγής της ποικιλίας του (Tempranillo)… γλυκοκοιτούσε συνέχεια τα Ισπανικά τυριά της εκδήλωσης

- Το διακριτικά ημίξηρο Κατώγι Αβέρωφ Ροζέ, που έχει συνηθίσει να κάνει παρέα σε νόστιμα τυριά (στο Μέτσοβο το τυροκομείο από το οινοποιείο είναι μια σταλιά δρόμος…)

- Το Αμπέλου Φως των Αμπελώνων Ζαχαριά, ένα Αγιωργίτικο δεξαμενής που χάρισε φρεσκάδα και χρώμα

- Το Gentilini Red, ένα από τα πιο όμορφα καθημερινά ερυθρά που μπορούμε να πίνουμε ακόμα και το καλοκαίρι - Το Κτήμα Νέμειον, μία καλοδουλεμένη Νεμέα ΟΠΑΠ από το ομώνυμο Κτήμα

- Το Chianti Classico Fonterutoli, ένα από τα εκλεκτότερα κρασιά της συγκεκριμένης ζώνης της Τοσκάνης που κυκλοφορούν στην Ελλάδα

- Το Pinot Noir του Markus Molitor, τυπικό δείγμα της αυστηρής κομψότητας που χαρακτηρίζει το Γερμανικό Pinot Noir

- Την premium ετικέτα Ηγεμών από το Κτήμα Νέμειον στη Νεμέα

- Την δημοφιλή ετικέτα Νάουσα ΟΠΑΠ του Κτήματος Φουντή

- Το εντυπωσιακό χαρμάνι Cabernet Sauvignon-Αγιωργίτικο του Κτήματος Οινότρια Γη στο Καπανδρίτι

- Το δυνατό Kaiken Ultra Malbec από την Αργεντινή που κοιτούσε τα τυριά αλλά ονειρευόταν… μπριζόλες

- Το μοναδικά αρωματικό γλυκό Μοσχάτο Λήμνου από το Οινοποιείο Χατζηγεωργίου

- Την εκλεκτή Μαυροδάφνη Réserve του Κτήματος Παρπαρούση, που αποδίδει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το ιστορικότερο γλυκό μας κρασί

- Το φίνο Port του οίκου Ramos Pinto, ένα πολύ καλοφτιαγμένο ενισχυμένο κρασί από έναν εξαιρετικό οίκο Port

Οι συνδυασμοί; Αμέτρητοι! Και βέβαια χωρίς σωστό και λάθος (η γεύση είναι προσωπικό θέμα για τον καθένα, δύσκολα οριοθετείται από κανόνες). Η δική μας προσπάθεια, πάντως, μάλλον σωστή ήταν, αν κρίνω από τα χαμόγελα και τα όμορφα σχόλια που όλοι είχαν να πουν φεύγοντας.

Ε, λοιπόν οι κόσμοι του τυριού και του κρασιού, όταν συναντιούνται, προκαλούν απίστευτες γευστικές συμφωνίες. Γι αυτό και λέω να την επαναλάβουμε αυτή την εκδήλωση, στο όχι πολύ μακρινό μέλλον, με διαφορετικά τυριά και διαφορετικά κρασιά. Δόξα να’ χει ο Θεός Διόνυσος, οι επιλογές μας και στα δύο είναι αστείρευτες. Όπως και η όρεξη και ο ενθουσιασμός, που, απ’ ότι φάνηκε σήμερα, δεν λείπει από κανέναν. Τι λέτε;…



Θόδωρος Λέλεκας

Μοιραστείτε το άρθρο: