Ο κρητικός αμπελώνας μέσα από τα Οινοτικά

Η περίοδος των εκθέσεων κρασιού έχει ήδη ξεκινήσει για την φετινή χρονιά. Στις 31 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκαν με επιτυχία τα «Οινοτικά», η καθιερωμένη εκδήλωση των οινοποιών της Κρήτης που βρίσκονται κάτω από την ομπρέλα των Wines of Crete. Τα Οινοτικά ήρθαν για 5^η φορά στην Αθήνα μετά από δύο χρόνια απουσίας λόγω Covid.  Σε αυτά τα τρία χρόνια φαίνεται πως τα πράγματα στον Κρητικό αμπελώνα έχουν εξελιχθεί πολύ και φυσικά προς την κατεύθυνση της ποιότητας, η οποία ήταν υψηλότερη από κάθε άλλη χρονιά. Το ίδιο είχα γράψει σαν συμπέρασμα και σε προηγούμενη εκδήλωση. Όμως ο Κρητικός αμπελώνας σημειώνει εντυπωσιακή πρόοδο οπότε αναμενόμενα και η ποιότητα θα είναι κάθε χρόνο υψηλότερη.

Η στροφή προς τις γηγενείς ποικιλίες είναι σαφής! Και πως να μην είναι άλλωστε αν αναλογιστούμε ότι ο Κρητικός αμπελώνας διαθέτει ένα σπάνιο θησαυρό γηγενών ποικιλιών.

Ας ξεκινήσουμε με το Βιδιανό, το οποίο έχει εξελιχθεί στο απόλυτο πρωταγωνιστή του κρητικού αμπελώνα. Δεν θυμάμαι να συνάντησα stand που να μην υπήρχε έστω και ένα κρασί που να βασίζεται στο Βιδιανό. Η ποικιλία έχει πάει πια σε άλλο επίπεδο, με γοητευτικά κρασιά δεξαμενής (Κτήμα Πατεριανάκη  Μελισσόκηπος Λευκός), ωραίες βαρελάτες εκφράσεις (Λυραράκης Βιδιανό "Ιππόδρομος"), κρασιά με ελάχιστα θειώδη, ευχάριστα blends (Scalarea λευκό), αφρώδη κρασιά αλλά και με ώριμες εκδοχές που αποδεικνύουν την ικανότητα παλαίωσης της ποικιλίας όπως ο Δάφνιος Λευκός από την χρονιά του 2017.

Στην κούρσα της προτίμησης των παραγωγών αλλά και των οινόφιλων, όσον αφορά τις - μέχρι πρότινος - σπάνιες  λευκές ποικιλίες του κρητικού αμπελώνα φαίνεται να ακολουθεί το Θραψαθήρι, το οποίο κερδίζει συνεχώς έδαφος με τον ζουμερό, πληθωρικό και φρουτένιο χαρακτήρα του. Θεωρώ πως αυτή η ποικιλία, με κρασιά όπως τα Λυραράκης - Θραψαθήρι "Αρμί" και το Ocean Θραψαθήρι θα μας απασχολήσει πολύ τα επόμενα χρόνια. Και τα κρασιά όπου συμμετείχαν οι ποικιλίες Πλυτό και Δαφνί ήταν περισσότερα από κάθε άλλη φορά. Η Βηλάνα αν και παραμένει η πιο πολυφυτεμένη λευκή ποικιλία του νησιού και δοκίμασα αρκετά ωραία κρασιά όπως το Monoceros Λευκός, δεν στρέφει το ίδιο εύκολα τα φώτα πάνω της όπως το Βιδιανό ή το Θραψαθήρι.

Άξια αναφοράς είναι και η πληθώρα λευκών κρασιών από τις αρωματικές ποικιλίες Μοσχάτο Σπίνας και Malvasia Aromatica. Και εδώ, υπήρχαν αντίστοιχα κρασιά στα περισσότερα stand. Από αυτά ξεχώρισα κρασιά όπως τα Zelos Malvasia, Malva di Crete, Κτήμα Πατεριανάκη Μοσχάτο Σπίνας, Ψίθυρος Λευκός αλλά και μία πιο ιδιαίτερη έκφραση Μοσχάτου Σπίνας περασμένη από βαρέλι, το Ίνατος Στραταριδάκη.

Πάμε τώρα στις ερυθρές ποικιλίες. Αρκετά ήταν τα μονοποικιλιακά ερυθρά κρασιά από Μανδηλαριά και μάλιστα φαίνεται ότι οι παραγωγοί έχουν αρχίσει να τιθασεύουν τον τανικό χαρακτήρα του σταφυλιού! Ακόμα περισσότερα ήταν τα κρασιά από Κοτσιφάλι και μάλιστα με πολύ κάποιες πολύ ωραίες φρέσκες και μαλακές εκδοχές, όπως το 314 (χωρίς θειώδες) Πατεριανάκη.

Η ερυθρή ποικιλία όμως που έκλεψε τη παράσταση ήταν το Λιάτικο! Πολλαπλασιάστηκαν τα μονοποικιλιακά κρασιά, κάτι που με χαροποίησε ιδιαίτερα καθώς θεωρώ το Λιάτικο την πιο πολλά υποσχόμενη ερυθρή ποικιλία του κρητικού αμπελώνα. Σας μίλησα άλλωστε για το Λιάτικο και τις αρετές του πριν λίγες εβδομάδες. Είναι ικανό να δώσει τόσο εκπληκτικά ξηρά όσο και γλυκά κρασιά. Το στυλ των ξηρών κρασιών κινείται σε δύο ταχύτητες. Το πρώτο είναι το φρέσκο και φρουτώδες στυλ με το πιο έντονο χρώμα και το άλλο το πιο ρουστίκ, με πιο ώριμο φρούτο και το πιο απαλό ‘καφέ ΄χρώμα. Το Λιάτικο Λυραράκη και το Λιάτικο Ιδαία Οινοποιητική αντίστοιχα ανά στυλ ήταν τα ξηρά κρασιά που ξεχώρισα από αυτή την ποικιλία, και τα βάζω δίπλα στο κλασικό πια Δάφνιος Ερυθρός. Εντυπωσιακά ήταν και τα γλυκά κρασιά από Λιάτικο όπως το  Emilia Δασκαλάκη αλλά και το Ιουλιάτικο Μπουτάρη.

Πολλά από τα ερυθρά κρασιά βασίζονταν σε ανάμιξη του Syrah (της διεθνούς ποικιλίας που κυριαρχεί στην κρητικό αμπελώνα) με το Κοτσιφάλι ή το Μαντηλάρι. Δεν δοκίμασα πολλά από αυτά τα κρασιά καθώς έδωσα βάση στα μονοποικιλιακά κρασιά από τις γηγενείς ποικιλίες, όπως επίσης δεν δοκίμασα και πολλά ροζέ κρασιά.

Μικρή παρουσία είχε στην έκθεση και η ποικιλία Ρωμέικο, που από ότι φαίνεται βρίσκει τον δρόμο της σαν λευκό κρασί και στις Blanc de Noir οινοποιήσεις όπως το Apus Ρωμέικο.