Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Οι τρεις καλύτεροι συνδυασμοί - Καλοκαίρι 2018

Οι τρεις καλύτεροι συνδυασμοί - Καλοκαίρι 2018
Από την Μαριάννα Μακρύγιαννη AIWS

Όπως όλοι, πήγαμε και εμείς τις διακοπές μας και τώρα που αρχίζουμε να μαζευόμαστε κάνουμε το απολογισμό του φετινού καλοκαιριού. Να τονίσουμε βέβαια για να μην πέσουμε ψυχολογικά ότι το καλοκαίρι δεν έχει τελειώσει και όλο και κάποια ευκαιρία θα βρούμε για απόδραση από την καθημερινότητα ακόμα και μέσα στον Σεπτέμβρη. Στον ‘δικό μου’ απολογισμό εκτός τα μπάνια και τα παγωτά που μετρούσα μικρή, τώρα μετράω τα ωραία κρασιά και τους ιδανικούς συνδυασμούς κρασιού και φαγητού. Και από αυτούς το μυαλό στάθηκε περισσότερο σε τρεις!

Δεν είναι πιάτα ‘φοβερά’, κάτι ‘εξεζητημένα’. Δεν είναι περίπλοκες συνταγές με δυσεύρετα υλικά που μόνο ένας ταλαντούχος chef μπορεί να φτιάξει. Ούτε κρασιά που πρέπει να ξοδέψεις μία περιουσία για να τα αγοράσεις. Είναι απλά πιάτα που γίνονται ξεχωριστά λόγω του τόπου και της παρέας. Μάλλον παίζει ρόλο και η ανεμελιά και η καλή διάθεση. Τώρα που το σκέφτομαι, σίγουρα παίζει! Όσο καλός και αν είναι ο συνδυασμός κρασιού και φαγητού αν δεν έχεις καλή διάθεση, θα βρεις κάτι να γκρινιάξεις. Ενώ με καλή διάθεση και φυσικά καλή παρέα, όλα φαίνονται ομορφότερα! Και στις διακοπές υπάρχουν αυτές οι προϋποθέσεις, για να βρούμε όχι έναν αλλά πολλούς παραπάνω ιδανικούς συνδυασμούς! Θα μοιραστώ το δικό μου ‘top 3’, μαζί με τις ιστορίες από πίσω. Η σειρά που θα βρείτε τους συνδυασμούς είναι χρονολογική.

Φάβα Σαντορίνης & Σαντορίνη Χατζηδάκη

Τον πρώτο συνδυασμό τον γευτήκαμε στην Σαντορίνη. Τι να πρωτογράψει κανείς για αυτό το μέρος και για τους λόγους που μένει στην μνήμη σου! Απλά μαγευτικό! Είτε πας για δουλειά είτε για διακοπές αυτός ο τόπος σε κερδίζει. Εκεί λοιπόν κάπου στις 20 Ιουνίου αποφασίζουμε να πάμε για 5 μέρες στην Σαντορίνη. Μόνο για διακοπές, όχι για δουλειά! Το κρασί εκεί όμως σε τραβάει. Υπό άλλες συνθήκες θα παίρναμε ‘σβάρνα’ όλα τα οινοποιεία. Αυτή την φορά είπαμε θα πάμε μόνο 1-2. Τελικά πήγαμε σε 2.

Το πρόγραμμα της ημέρας είχε επίσκεψη στο οινοποιείο Χατζηδάκη, μπάνιο στην Βλυχάδα και φαγητό στο ‘Ψαράκι’, επίσης στην Βλυχάδα. Ξεκινάμε λοιπόν από την επίσκεψη στο οινοποιείο Χατζηδάκη. Εκεί μας υποδέχεται θερμά η ομάδα που έχει αναλάβει να συνεχίσει το έργο του σπουδαίου Χαρίδημου Χατζηδάκη. Τα συναισθήματα ανάμικτα. Το πάθος όλων των ανθρώπων που συναντήσαμε εκεί για αυτό που κάνουν αναμφισβήτητο. Όπως και η ποιότητα των κρασιών. Ο χώρος μοναδικός! Μιλάμε άλλωστε για ένα καινούριο υπόσκαφο οινοποιείο. Δοκιμάσαμε σχεδόν τα πάντα, Αηδάνι, Νυχτέρι, Μαυροτράγανο, Σαντορίνες, Vinsanto, Μαντηλαριά. Συνεχίσαμε για το μπάνιο μας, με το μυαλό να στριφογυρίζει γύρω από αυτά τα κρασιά. Οπότε όταν φτάσαμε στο εστιατόριο ‘Ψαράκι’ ελπίζαμε ότι θα βρούμε να πιούμε μία Σαντορίνη Χατζηδάκη. Εννοείται πως βρήκαμε και μάλιστα ήταν πρώτη πρώτη στην λίστα, ενώ ακολουθούσαν και άλλα πολλά εξαιρετικά κρασιά από το νησί. Να πούμε εδώ ότι όποιον ρωτούσαμε στο νησί που να πάμε να φάμε όλοι μας έλεγαν στο ψαράκι. Όταν φτάσαμε εκεί καταλάβαμε το γιατί! Η θέα εκπληκτική κοιτάζοντας το Αιγαίο και το λιμάνι της Βλυχάδας από ψιλά. Το φαγητό εξαιρετικό. Δοκιμάσαμε πολλά πιάτα, θαλασσινά κυρίως αλλά και με τοπικά προϊόντα της Σαντορίνης. Δύο από αυτά η καπνιστή μελιτζάνα και η φάβα. Στην φάβα θα σταθούμε γιατί αυτή ήταν που μου έκανε εντύπωση πόσο ‘τέλεια’ συνδυάστηκε με το Ασύρτικο. Έχουμε γράψει ότι ένας ασφαλής συνήθως ‘κανόνας’ συνδυασμού κρασιού με φαγητό είναι να συνδυάζουμε τοπικά εδέσματα με τοπικά κρασιά, γιατί το στιλ των κρασιών παραδοσιακά διαμορφώνεται ώστε να συνοδεύει τα τοπικά φαγητά. Εδώ σίγουρα ισχύει! Ο γήινος χαρακτήρας της φάβας έδεσε πολύ καλά με τον ορυκτό χαρακτήρα του χαρακτήρα, ενώ ο οξύτητα που πάντα βοηθάει ‘ένωσε’ απίστευτα το πιάτο και το κρασί.

Αφού το ανέφερα στην αρχή, το δεύτερο οινοποιείο που επισκεφθήκαμε ήταν το Κτήμα Αργυρού, που μας πρόσφερε μία ακόμα πολύ όμορφη οινοτουριστική εμπειρία. Για αυτή θα μιλήσουμε σε άλλο κείμενο πολύ σύντομα!

Σουβλάκι χοιρινό & Αγιωργίτικο της Γαίας

Στην πλατεία του χωριού μου (στην Εύβοια), απέναντι από τον πλάτανο κάτω από την εκκλησία έχει τρία ταβερνάκια που φημίζονται για τα κρέατα τους και ιδιαίτερα για το σουβλάκι. Φανταστικό σουβλάκι με αρκετό αλατάκι, πιπεράκι και μπόλικη ριγανίτσα! Τα περισσότερα βράδια τα περνούσαμε εκεί (άλλοι μετράνε μπάνια, εμείς μετρούσαμε σουβλάκια). Το τραπέζι στην αρχή ξεκινούσε συνήθως 4άρι, όμως μέσα στην επόμενη ώρα έμοιαζε σαν τραπέζι βάφτισης! Όλοι οι φίλοι που βρέθηκαν στην ευρύτερη περιοχή τον Αύγουστο, πέρασαν από τα ‘σουβλάκια’ τους χωριού. Όσοι έρχονταν για πρώτη φορά ρωτούσαν, μπορούμε να φέρουμε κανένα μπουκαλάκι? ‘Έχω φέρει μία Rioja από την Βαρκελώνη, να την φέρω ή θα κοιτούν σαν εξωγήινους?’ ‘Θα μας κοιτούν σαν εξωγήινους, άσε που να κουβαλάμε και ποτήρια’ ήταν η απάντηση.

Κάποια στιγμή ενέδωσα στις ‘πιέσεις’. Ήταν μία από αυτές τις ημέρες του Αυγούστου που κοίταζες ψιλά για να δεις αν θα βρέξει ή όχι, οπότε δεν είχε τόσο ‘κίνηση’. Πιάσαμε το πιο απόμερο τραπέζι, βάλαμε στην άκρη την τσαντούλα με το μπουκάλι, το ανοιχτήρι και 4 ποτήρια κρασιού τα οποία αν μας ‘έπαιρνε’ θα τα χρησιμοποιούσαμε. Κόκκινο το κρασί, γιατί για το λευκό θα θέλαμε και σαμπανιέρα και τότε θα μας ‘κρεμούσανε κουδούνια’ που λέμε και στο χωριό. Ένα Αγιωργίτικο της Γαίας πήραμε μαζί, βγάλαμε τελικά και τα ποτήρια και το απολαύσαμε. Οι τανίνες του κρασιού αγκάλιασαν ευγενικά, το ζουμερό χοιρινό σουβλάκι με το ‘όσο πρέπει’ λιπάκι, ενώ η οξύτητα του κρασιού σήκωσε το λίγο λεμονάκι με το οποίο πασπαλίσαμε τα σουβλάκια. Μπορεί ακόμα κάποιοι να έχουν να λένε για τις ‘ψωνάρες’ που εμφανίστηκαν στα σουβλάκια του χωριού με εμφιαλωμένο κρασί και κολονάτα ποτήρια αλλά εμείς το ευχαριστηθήκαμε και θα θυμάμαι ότι το πικάντικο χοιρινό καλαμάκι/σουβλάκι ταιριάζει πολύ όμορφα με φρέσκα, βελούδινα Αγιωργίτικα.

Ροφός στα κάρβουνα & Palpo Κυρ Γιάννη

Το να έχεις αδερφό με χόμπι το ψαροτούφεκο και να είναι και καλός, είναι τύχη αν σου αρέσει το ψάρι! Δεν σου λείπουν οι στήρες, οι ροφοί, οι σφυρίδες, τα μαγιάτικα, οι σαργοί και οι ‘άγριες’ τσιπούρες. Περνάς και στο άλλο άκρο να ‘ξινίζεις’ την μούρη όταν σου λέει ότι σήμερα θα ψήσουμε μία τρίκιλη συναγρίδα γιατί το βρίσκεις ‘στεγνό’ σαν ψάρι. Ένα από αυτά τα καλοκαιρινά βράδια, στην Εύβοια και πάλι, για την ακρίβεια παραμονή της Παναγίας, σε σπίτι φίλων με θέα στο φουρτουνιασμένο Αιγαίο, έπεσε στα κάρβουνα ένας ροφός 4 κιλά. Σιγοψήθηκε για 50 λεπτά ακριβώς, κρατώντας τα ζουμάκια του και την λιπαρότητα του. Ήταν με λίγα λόγια λαχταριστό! Ευτυχώς στην παρέα μόνο δύο ‘τυχεροί’ τρώγαμε το κεφάλι. Έπρεπε να μοιραστεί στα δύο μόνο! Όταν το Ιούλιο σας πρότεινα τα 12 κρασιά για τον Αύγουστο και ένα από αυτά ήταν το κρασί για το μεγάλο ψάρι, αυτή ακριβώς την περίσταση είχα στο μυαλό μου. Ευτυχώς είχα πάρει και εγώ το Πάλπο (Chardonnay) που σας πρότεινα! Η οξύτητα του κρασιού, η λιπαρότητα του, ο όγκος του αλλά και το ζουμερό φρούτο του κρασιού συνόδευσε υπέροχα τον ροφό! Αυτό όμως που απογείωσε τον συνδυασμό ήταν οι νύξεις του βαρελιού που ‘κούμπωσαν’ με τον ανεπαίσθητα καπνιστό χαρακτήρα που είχε πάρει το ψάρι από το κάρβουνο.


Στην υγειά σας!

Μαριάννα Μακρύγιαννη AIWS

Μοιραστείτε το άρθρο: