Το πιο απολαυστικό νηστίσιμο τραπέζι

Καθαρά Δευτέρα. Για κάποιους σημαίνει την έναρξη της 40ήμερης αποχής από το κρέας και γενικότερα τα ζωικά προϊόντα στην διατροφή τους. Κάποιοι δεν ακολουθούν αυτή την παράδοση. Αμφότεροι ωστόσο περνούν ή γιορτάζουν την ημέρα με ποικιλίες θαλασσινών, και άλλων, νηστίσιμων όπως υπαγορεύει η θρησκεία, πιάτων. Επιτρεπόμενο επίσης για την ημέρα είναι το κρασί. Ποτέ άλλωστε δεν ήταν απαγορευμένο, με σκοπό τη διευκόλυνση της νηστείας οποιαδήποτε μέρα του χρόνου. Η παρουσία του όμως στο μεσημεριανό αυτό τραπέζι δεν είναι για να γεμίσει το κενό που άφησε η απουσία του κρέατος. Το γεύμα της Καθαράς Δευτέρας μπορεί να περιέχει κάποιες από τις καλύτερες συνταγές που έχει γεννήσει η παραδοσιακή ελληνική κουζίνα, όπου μπορούν να πείσουν ακόμα και τους πιο ταγμένους κρεατοφάγους. Σκοπός του κρασιού είναι να εξυψώσει και αυτή την φορά  τη γευστική εμπειρία.

 

Πολλά από τα πιάτα της Καθαράς Δευτέρας θεωρούνται μεζέδες, και σε ένα τραπέζι της ελληνικής φιλοσοφίας δεν στέκονται μόνα τους, αλλά παρέα στο κέντρο του τραπεζιού. Συνεπώς, αν δεν ακολουθηθεί κάποια αλληλουχία στο σερβίρισμα αυτών, θα ήταν πιο συμφέρουσα ίσως η επιλογή ενός ή δύο κρασιών ‘’πασπαρτού’’.  Κάποιοι  όμως κυνηγούν ιδανικά ταιριάσματα ή έχουν ιδιαίτερη αδυναμία σε κάποιο από τα πιάτα αυτά και  θα ήθελαν να το απολαύσουν στο έπακρο.

 

Ακολουθούν οι δικές μου ‘’αδυναμίες ‘’ και κάποια κρασιά για τα τέλεια ταίρια.

 

 

Φάβα με ξερό κρεμμυδάκι και κάπαρη.

Είναι κρεμώδης και γήινη, με το ωμό ελαιόλαδο να βρίσκεται σε πληθώρα. Η ενδεχόμενη μονοτονία σπάει από το φρεσκοκομμένο κρεμμύδι που προσφέρει και την τραγανή υφή, αλλά και φυσικά από την κάπαρη γεμάτη αψάδα και αλμύρα που την κάνει μοναδική. Κάποιοι σίγουρα θα σκεφτόντουσαν μια υπέροχη Σαντορίνη, αλλά θα επιλέξω το Ασύρτικο του Akrathos Newlands Winery από την Χαλκιδική. Τραγανή οξύτητα, με ένα concerto από εσπειδοειδή, ζύμες, πράσινα στοιχεία και ορυκτότητα (που δύσκολα βρίσκεται εκτός Σαντορίνης) που το κάνει μοναδικό.

 

Ντολμαδάκια γιαλαντζί.

Μπουκιές ρυζιού με μυρωδικά μέσα στο αμπελόφυλλο γεμάτες απόλαυση. Μπορεί να λείψει το γιαούρτι λόγω της ημέρας από το πλευρό τους αλλά όπως και να έχει, καλοφτιαγμένα, είναι ακαταμάχητα. Επιλογή εδώ θα είναι ένα Sauvignon Blanc, και πιο ιδιαίτερα το Σπάνιες Γαίες ‘’Cara” του κτήματος Στροφιλιά. Υπέροχη χρήση της ποικιλίας από τους υψηλούς αμπελώνες της Νεμέας, γεμάτο φρεσκάδα, τα φυτικά στοιχεία της ποικιλίας, φρούτο περισσότερο σε εξωτικό ύφος και νότες από την ωρίμαση της στη δρυ που προσθέτουν στην πολυπλοκότητα.

 

Χταπόδι με κοφτό μακαρονάκι κοκκινιστό στον φούρνο.

Είναι ένα πιάτο γεμάτο μπαχαρικά, δάφνη και σάλτσα ντομάτας έξοχα μελωμένο στον φούρνο, όπου μόνο λουκούλλειο μπορεί να χαρακτηριστεί. Αντί για ερυθρό, συνοδός θα είναι ένα ροζέ Ξινόμαυρο, όχι σε στυλ Προβηγκίας, με περισσότερο βάθος στα ποικιλιακά αρώματα. Αυτό θα είναι το Rose de Xinomavro του Θυμιόπουλου, ώριμο γεμάτο ντομάτα, βότανα αλλά και οξύτητα για να δροσίσει το πιάτο.

 

 

Ταραμοσαλάτα με λαγάνα.

Είναι ένα δίδυμο πρωταγωνιστής της Καθαράς Δευτέρας που πολλοί όμως μπορεί να σκεφτούν ότι δεν έχει ιδιαίτερο νόημα ένα οινικό ταίριασμα καθώς θεωρείται συνοδευτικό. Από λαγάνα, κάποιοι προτιμούν την αφράτη, ενώ άλλοι την πιο λεπτή και τραγανή. Προσωπικά είμαι της δεύτερης σχολής και σε ένα ρεσιτάλ λαγάνας με ταραμοσαλάτα θα φύγω από τον ελληνικό αμπελώνα προς ένα άλλο στυλ, στο Fino Sherry από το Jerez στην Ανδαλουσία της Ισπανίας. Είναι το Fino Jarana του Lustau. Ένα ενισχυμένο κρασί που έχει υποστεί τη βιολογική ωρίμαση του flor. Αρώματα ζυμών, εσπεριδοειδών, και η χαρακτηριστική φρεσκάδα και υφάλμυρη αίσθηση αυτού του στυλ, θα ταιριάξουν άριστα την ιδιαίτερη και πολυαγαπημένη αλμύρα του ταραμά.

 

Χαλβάς σουσαμένιος.

Όποτε και αν έρθει η σειρά του, πριν ή μετά το φαγητό ο χαλβάς με ταχίνι έχει πάντα το παρών την Καθαρά Δευτέρα. Πλέον μπορεί να βγαίνει σε διάφορες γεύσεις οι οποίες τον κάνουν πιο εμπορικό, αλλά πιο νόστιμο. Αν πάνω απ’ όλα είναι ποιοτικός, ο καθένας μπορεί να τον επιλέξει σε ότι στυλ θέλει και να μην περιοριστεί στο παραδοσιακό σκέτο. Εγώ θα επέλεγα έναν με κακάο και αμύγδαλα για μετά το φαγητό ως επιδόρπιο, και δίπλα του το Samos Nectar του ΕΟΣ Σάμου. Αποτελείται από Μικρόρωγο Σαμιώτικο Μοσχάτο γνωστό για τη μεθυστική μύτη του, το όποιο λιάζεται για τη συμπύκνωση σακχάρων και αρωμάτων και μετά τη ζύμωση ωριμάζει στη δρυ. Παρουσιάζει πλήθος αποξηραμένων φρούτων, ανθών, ξηρών καρπών, καφέ και σοκολάτας που σίγουρα το καθιστούν ιδανικό επίλογο για το κλείσιμο του γεύματος.