HOW Blog

Από τον Θ. Λέλεκα 



Η έννοια της οινικής κουλτούρας έχει χρησιμοποιηθεί (για να μην πω «κακοποιηθεί») από πολλούς με κάθε δυνατή ευκαιρία. Σε πολλές περιπτώσεις όμως έχουμε φτάσει να την ταυτίζουμε με κάτι ελιτίστικο, κάτι περίεργο, κάτι που τελοσπάντων «επιτρέπεται» μόνο σε λίγους.

Κατά τη δική μου άποψη τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Η οινική κουλτούρα του σύγχρονου Έλληνα βρίσκεται γύρω μας παντού. Κάθε μέρα που περνάει μεγαλώνει και διαδίδεται. Και είναι κάτι που δεν χρειάζεται ούτε να το σπουδάσεις, ούτε να το μελετήσεις και να δώσεις εξετάσεις. Προσπαθώ να σας πω ότι την οινική μας κουλτούρα την φτιάχνουμε εμείς, μόνοι μας. Και είναι (ήδη) πολύ δυνατή.

Σκεφτείτε το: Κάποιος που έχει θεατρική κουλτούρα, που ενημερώνεται και ακολουθεί ποιοτικές παραστάσεις, συγκεκριμένους σκηνοθέτες και ηθοποιούς, προσεγμένες παραγωγές, είναι απαραίτητο να έχει σπουδάσει θεατρολογία; Δε νομίζω. Αντίστοιχα, στο κρασί η κουλτούρα αναπτύσσεται μέσα από εμάς, τους ανθρώπους που ψάχνουν, δοκιμάζουν, συγκρίνουν, συζητούν, συμφωνούν (αν και συνήθως διαφωνούν, κι αυτό είναι το πιο ευχάριστο) και συμβουλεύουν. Και πρέπει να σας πω ότι μέσα από τα καθημερινά σας e-mails, τα μηνύματα, τις ερωτήσεις, αλλά και τον κόσμο που γνωρίζω σε εκθέσεις, εκδηλώσεις και σεμινάρια, διαπιστώνω από πρώτο χέρι ότι γινόμαστε ολοένα και περισσότεροι.

Από τον Θ. Λέλεκα 


Εκ πρώτης όψεως η λίστα κρασιών σε ένα εστιατόριο είναι άλλος ένας κατάλογος. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά. Ανάλογα με την στιγμή ή/και την περίσταση, η λίστα κρασιών (ή μάλλον ο σωστός τρόπος χρήσης της) μπορεί να απογειώσει ή και να «χαντακώσει» ένα γεύμα.

Πρόσφατα είχα διαβάσει ότι στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, και συγκεκριμένα στο τμήμα συνεχιζόμενης επιμόρφωσης, προσφέρεται ένα μίνι-σεμινάριο που πραγματεύεται την σωστή «πλοήγηση» στο χάος μίας λίστας κρασιών. Σύμφωνα με την περιγραφή του σεμιναρίου, η στιγμή της επιλογής του κρασιού σε ένα γεύμα με έναν νέο πελάτη/στο πρώτο ραντεβού/στην πρώτη συνάντηση με τον πεθερό, κλπ, είναι τόσο αγχωτική, ώστε χρειάζεται εξειδικευμένη γνώση και καθοδήγηση για να πάνε όλα τέλεια.

Βέβαια ας μην υπερβάλουμε. Η λίστα των κρασιών είναι ένα (ακόμα) εργαλείο απόλαυσης στο τραπέζι. Όπως έχω ξαναπεί στο κρασί δεν υπάρχει σωστό ή λάθος, και ακόμα και μία όχι απόλυτα εύστοχη επιλογή διορθώνεται πολύ εύκολα. Ας δούμε λοιπόν πως δομείται μία λίστα κρασιών και πώς ενδείκνυται να την χρησιμοποιούμε σωστά.

Από τον Θ. Λέλεκα 


Μία – αρκετά έντονη – ανταλλαγή απόψεων στην σελίδα του House of Wine στο Facebook πριν από λίγες μέρες με έβαλε σε σκέψεις. Συνειδητοποίησα για άλλη μια φορά ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε υπερήφανοι για το κρασί μας, ίσως όμως όχι πάντα για τους σωστούς λόγους. Τι εννοώ; Ότι, για κάποιους, το βασικό κριτήριο για το οποίο το αγαπούν είναι η... Ελληνικότητά του. Και αυτό πραγματικά το αδικεί.

Από τον Θ. Λέλεκα 


Το να χαρακτηρίσει κανείς μια χρονιά, για να ακριβολογούμε μία εσοδεία, σε ολόκληρο τον διεθνή αμπελώνα είναι μία πολύ δύσκολη αποστολή. Βλέπετε δεν είναι μόνο ότι ο πλανήτης μας παρουσιάζει τεράστιες κλιματολογικές διαφορές σε κάθε γωνιά του – πολλές φορές ανάμεσα και στα πιο κοντινά του σημεία. Είναι και που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι παγκόσμια φαινόμενα όπως αυτό του θερμοκηπίου έχουν «τρελλάνει» το διεθνές οικοσύστημα, έχουν αλλάξει τα δεδομένα που ξέραμε για τις εποχές και τις ιδανικές τους καιρικές συνθήκες, ενώ συχνά-πυκνά (πλέον κάθε χρόνο και συχνότερα) παρουσιάζουν ακραία καιρικά φαινόμενα όπως πλημμύρες, χιονοθύελλες σε άσχετες εποχές, ξηρασίες, κλπ.

Από τον Θ. Λέλεκα 


Αν ρωτήσουμε τον μέσο άνθρωπο ποιο είναι το πρώτο πράγμα που κάνει με το που τελειώνουν οι Γιορτές, φαντάζομαι ότι θα μας πει ότι ξεστολίζει το δέντρο, τακτοποιεί το σπίτι, φυλάει τα στολίδια και τις κάρτες, προγραμματίζει τις επόμενες διακοπές του, κλπ. Αν όμως κάνουμε την ίδια ερώτηση σε κάποιον που αγαπάει το κρασί, το φαγητό και την καλοπέραση γενικότερα, πάω στοίχημα ότι η απάντηση θα είναι «δίαιτα»!

Ναι, όλοι μας κάνουμε τις δικές μας υπερβολές κατά την περίοδο των Εορτών. Χαλαρώνουμε, (ξανα)συναντάμε φίλους και οικογένεια, περνάμε καλά, οπότε είναι επόμενο να φάμε και να πιούμε λίγο (λέμε τώρα...) παραπάνω. Όταν όμως η καθημερινότητα επανέρχεται και ανεβαίνουμε στη ζυγαριά (ή προσπαθούμε να κλείσουμε τη ζώνη...), τότε μας πιάνουν τύψεις και ενοχές και αποφασίζουμε να ξεκινήσουμε δίαιτα. Και επειδή το κρασί – και το αλκοόλ γενικότερα – είναι από τα πρώτα πράγματα που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ότι πρέπει να κόψουν από την καθημερινή τους διατροφή για να αδυνατίσουν, θέλω να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα σχετικά, ώστε να έχουμε μία καλύτερη εικόνα γύρω από το κρασί, το αλκοόλ και το πάχος.

Από τον Θ. Λέλεκα 


Το κρασί λοιπόν είναι πολύ σύνθετο πράγμα. Για να το χαρακτηρίσουμε – πόσο μάλλον για να το περιγράψουμε – χρησιμοποιούμε χρώματα, γεύσεις, αρώματα, αξίες, συναισθήματα, παρομοιώσεις, κλπ, και πάλι υπάρχει περίπτωση να μην καταφέρουμε να εκφράσουμε πλήρως όλα όσα θέλουμε να πούμε γι αυτό. Επιπλέον, θα το χαρακτηρίσουμε απαραιτήτως με βάση την ποικιλία ή τις ποικιλίες που απαρτίζουν το χαρμάνι του, την προέλευσή του, την εσοδεία, το υψόμετρο, αλλά και τον αλκοολικό του τίτλο. Για να μη μιλήσω βέβαια για το terroir του, το οποίο συνήθως ορίζουμε με βάση στοιχεία όπως το έδαφος/υπέδαφος, οι καιρικές και κλιματολογικές συνθήκες, κ.α.

Από τον Θ. Λέλεκα 


Για τον μέσο οινόφιλο στην Αυστραλία ή τη Νέα Ζηλανδία, ένα μπουκάλι κρασί που σφραγίζεται με βιδωτό πώμα είναι συνηθισμένο, καθημερινό φαινόμενο. Ο νέος κόσμος γενικότερα είναι απόλυτα συνηθισμένος σε τέτοιου είδους καινοτομίες, ακόμα κι αν αυτές φαντάζουν παράτολμες ή και αλλόκοτες. Ο παλαιός, από την άλλη, είναι – στην καλύτερη περίπτωση – διχασμένος σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα.

Το βιδωτό πώμα είναι αποτέλεσμα πολλών ετών έρευνας, τα αποτελέσματα της οποίας άρχισαν να αξιοποιούνται εμπορικά πριν από τέσσερις δεκαετίες περίπου. Ο βασικός λόγος που οδήγησε τους επιστήμονες να αρχίσουν να ψάχνουν για εναλλακτικές λύσεις στην σφράγιση της φιάλης από τον φελλό, είναι ακριβώς το γεγονός ότι ο φελλός, ως φυσικό προϊόν, έχει ατέλειες οι οποίες συχνά επιδρούν αρνητικά στο κρασί, κάποιες φορές αλλοιώνοντάς το ανεπανόρθωτα. Ακριβώς λοιπόν επειδή οι απώλειες αυτές είναι ζημιογόνες για την εικόνα και την υπόληψη ενός κρασιού, αλλά πολύ περισσότερο για την οικονομική βιωσιμότητα του οινοποιείου που το παράγει, το βιδωτό πώμα θεωρείται μία από τις πλέον αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις.

Από τον Θ. Λέλεκα 


Σα να δρόσισε απότομα ή είναι η ιδέα μου; Για να δούμε, την άλλη εβδομάδα ο κόσμος θα κάνει ακόμα μπάνιο ή θα βγάζει τα χειμωνιάτικα και τις κουβέρτες; Όπως και να είναι τα πράγματα πάντως, δεν είναι κακή ιδέα να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τον χειμώνα, και πως θα ανταποκριθούμε οινικά στις προκλήσεις του...

Πριν όμως αρχίσουμε να σκεφτόμαστε το μέλλον, πρέπει να είμαστε σίγουροι για το παρόν. Έτσι, προτού κάνουμε οτιδήποτε, καλό είναι να δούμε λίγο τη συλλογή μας – είτε μιλάμε για την προσωπική μας κάβα, είτε για το κελάρι μας, είτε για τα περιεχόμενα του συντηρητή μας – για να κάνουμε τις απαραίτητες διαρθρωτικές κινήσεις.

Όσοι έχετε αρκετά λευκά στην κατοχή σας αυτή τη στιγμή, πρέπει να πάρετε αποφάσεις άμεσα για το τι πρέπει να καταναλωθεί, τι πρέπει να μείνει, και τι πρέπει, ενδεχομένως, να... φύγει. Ετικέτες της τελευταίας εσοδείας από ποικιλίες ευαίσθητες, όπως Μοσχάτο, Μοσχοφίλερο, Μαλαγουζιά, κλπ, πρέπει να καταναλωθούν γρήγορα. Βγάλτε τα μπουκάλια έξω-έξω, ή καλύτερα βάλτε τα στο ψυγείο, και αρχίστε να σκέφτεστε γεύματα με την οικογένεια ή τους φίλους στα οποία τα κρασιά σας αυτά θα πρωταγωνιστήσουν. Λευκά από ποικιλίες πιο ανθεκτικές, όπως Ασύρτικο, Riesling ή Chardonnay, μπορούν να περιμένουν ακόμα, οπότε δεν υπάρχει λόγος προβληματισμού. Όσο για τα βαρελάτα λευκά, αυτά είναι ήδη σκληραγωγημένα, οπότε αφήστε τα να εξελίσσονται γιατί και το χειμώνα μια χαρά παρέα θα σας κάνουν.

Από τον Θ. Λέλεκα 


Η έννοια του terroir είναι από αυτές που συναντάμε πολύ τακτικά σε άρθρα περιοδικών οίνου, βιβλία, ακόμα και ετικέτες κρασιών. Τι είναι όμως τελικά το terroir και ποια η πραγματική του σήμασία;

Όπως καταλαβαίνουμε αμέσως πρόκειται για Γαλλική λέξη, και ουσιαστικά για Γαλλική επινόηση. Αν και η ετυμολογία της παραπέμπει στη γη (terre λέγεται η γη στα Γαλλικά) η πραγματική έννοια είναι πολύ πιο πολύπλοκη.

Σε πιο αφηρημένο επίπεδο, terroir είναι όλα αυτά τα στοιχεία που κάνουν ένα κρασί μοναδικό, και μαρτυρούν τον τόπο προέλευσής του. Σε πιο ρεαλιστικό επίπεδο, το terroir είναι μία σύνθετη έννοια που απαρτίζεται από τις κλιματολογικές συνθήκες (μάλιστα σε επίπεδο μικρο-κλίματος, δηλαδή ακόμα και σε κλίμακα εκατοστών μέσα στο ίδιο αμπέλι), την σύνθεση του εδάφους, την τοπολογία (κλίση, υψόμετρο, έκθεση στον ήλιο), τη σχέση του γήινου με το υγρό στοιχείο, και – κάτι που πολλοί ξεχνούν – την ανθρώπινη παρέμβαση στο αμπέλι...

Από τον Θ. Λέλεκα 


Η εμπειρία έχει δείξει ότι τίποτα δεν είναι πιο αποτελεσματικό στην προώθηση του κρασιού από την επαφή του ίδιου του κόσμου με αυτό. Ακριβώς επειδή το κρασί έχει τόσες πολλές (και όμορφες ) πτυχές, όπως το άρωμα, η γεύση, η ιστορία, ο μύθος, αλλά και τα συναισθήματα που προκαλεί, είναι πολύ δύσκολο να έρθει κοντά στον οινόφιλο μόνο με μία απλή, μονοδιάστατη διαφήμιση. Γι αυτό και οι οινοποιοί αλλά και οι έμποροι κρασιού ανά τον κόσμο δίνουν όλο και μεγαλύτερη έμφαση στην παρουσίαση των κρασιών τους με άμεσο τρόπο στο κοινό, για να τους δώσουν την ευκαιρία να τα δοκιμάσουν, να μάθουν γι αυτά, και να τα θυμούνται καλύτερα όταν έρθει η ώρα να κάνουν την επόμενη οινική τους αγορά.

Τώρα λοιπόν που η σεζόν των οινικών εκθέσεων και παρουσιάσεων στην Αθήνα αλλά και στις άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδας έχει (και) επίσημα ανοίξει, καλό είναι να δούμε ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να αξιοποιήσουμε όλα αυτά που κάθε εκδήλωση έχει να μας προσφέρει, και να φύγουμε από κάθε μία με γνώση, άποψη και γενικά μία όμορφη και ολοκληρωμένη οινική εμπειρία.