Τα κρασιά του μπακαλιάρου σκορδαλιά

Την 25^η Μαρτίου η παράδοση επιβάλει ψαροφαγία και ο μπακαλιάρος είναι η εθιμοτυπική μας παρακαταθήκη.

Μόλις για μία ημέρα η νηστεία σπάει και - καθότι δε θέλουμε και πολύ - γίνεται η τέλεια αφορμή για μαγειρέματα, συναθροίσεις και διαγωνισμούς για το ποιος θα πετύχει την καλύτερη υφή στη σκορδαλιά.

Παρότι είναι πιθανό οι συνταγές του μπακαλιάρου να ποικίλουν (πλακί, γιαχνί, μπιάνκο και μπραντάδα) ο μπακαλιάρος σκορδαλιά παραμένει σταθερά η πιο δημοφιλής.

 

 

Πιάτο ιδιαιτέρως απαιτητικό, ως επί το πλείστον λιπαρό, συχνά αλμυρό, με γεμάτη πικάντικη, θερμή και ιδιαίτερη γεύση (κυρίως) χάρη στη σκορδαλιά.

Αναζητούμε οξύτητα ικανή να αντιμετωπίσει το τηγάνι, σώμα αρκετό για να παίξει με το ψάρι και τις.  

Που θα βρούμε αυτά τα χαρακτηριστικά;

 

Στις Ρετσίνες

Ο παραδοσιακότατος συνδυασμός του μπακαλιάρου σκορδαλιά με τη Ρετσίνα μοιάζει να δημιουργεί ένα κορυφαίο πάντρεμα. Το ισχυρό αρωματικό προφίλ του αγαπημένου μας Οίνου κατά Παράδοση και η πολυπλοκότητα του ανταποκρίνεται απόλυτα στις απαιτήσεις του πιάτου.

Δοκιμάστε: τη single vineyard Ρετσίνα Old Vines της Αναστασίας Φράγκου, τον Αφρό από το Οινοποιείο Κεχρή και τη Ρετσίνα Amphore Nature.  

 

Σε λευκά κρασιά με οξύτητα

Για τον μπακαλιάρο σκορδαλιά τα λευκά κρασιά με οξύτητα είναι από τους προφανέστερους συνδυαστικούς συνειρμούς κι ας έχουν κατά καιρούς γραφτεί σελίδες για (κρασο)φονικά από σκορδαλιές σε λευκά ήπια κρασιά. Ένα Ασύρτικο ή μία Ρομπόλα με υψηλή οξύτητα θα κοιτάξουν τη λιπαρότητα του πιάτου στα μάτια. Ένα Σαββατιανό ή ένας Ροδίτης που έχουν παίξει με οινολάσπες θα ορθώσουν σωματώδες ανάστημα ενώ μία Μαλαγουζιά ή ένα Sauvignon Blanc θα αφήσουν τα φρουτώδη (τροπικά) και ανθικά τους αρώματα να σβήσουν την κάψα του σκόρδου.

Δοκιμάστε: Apla Oenops Wines, Πλαγιές Γερακιών Κτήμα Αβαντίς, Ορειβάτης Σαββατιανό Άγριες ζύμες Akriotou Microwinery, Σαντορίνη Γηγενείς Ζύμες Οινοποιία Γαβαλά, Rhombus Gentilini

 

Σε αφρώδη με παραδοσιακή μέθοδο

Έχουμε ξαναπεί πως πάντα υπάρχει θέση στα ποτήρια μας για ένα αφρώδες πόσο μάλλον όταν μιλάμε για σαμπάνιες και methode traditionnelle αφρώδη. Η οξύτητα μαρκάρει στενά τη λιπαρότητα ενώ ο αυτολυτικός χαρακτήρας συγχρονίζεται με το κουρκούτι και την ιδιοτροπία της σκορδαλιάς. 

Δοκιμάστε: Billecart Salmon brut rose, Amalia Vintage Brut Κτήμα Τσέλεπου, Blanc de blanc Brut Κτήμα Κώστα Λαζαρίδη, Ca' del Bosco Franciacorta Cuvée Prestige.

 

Στα οrange

Τα πορτοκαλί κρασιά κάνουν όσα μπορεί να κάνει ένα λευκό σαν αυτά που αναφέραμε κι ακόμα παραπάνω. Η αρωματική ένταση ανεβαίνει, η οξύτητα παραμένει και η δομή ενισχύεται. Παράλληλα  η οξείδωση ενδυναμώνει και οι τανίνες ιντριγκάρουν. Όλα στη θέση τους και ετοιμοπόλεμα.

Δοκιμάστε: Orange DR-Debina Respect Oινοποιείο Ζοίνος, Icon R Αχαιών Οινοποιητική, Rawditis Oenops Wines, ΝΙ Κτήμα Χατζηβαρύτη.  

 

Στα ενισχυμένα

Αντί για ενισχυμένα θα μπορούσα απλώς να γράψω sherry. Η επιρροή του μύκητα flor στο κρασί δίνει μία άκρως γοητευτική αρωματικά διάσταση που θα είναι απίθανη με τη σκορδαλιά. Fino για όσους το προτιμούν έντονο, Μanzanilla για κεινους που εκτιμούν τη διακριτικότητα.

Δοκιμάστε: Fino Jarana Bodegas Lustau, Manzanilla La Gitana En Rama Bodegas Hidalgo