Τα κρασιά του δικού μου Καλοκαιριού...

Τα κρασιά του δικού μου Καλοκαιριού...
Από τον Τ. Πικούνη

Σε όσους φίλους με ξέρουν χρόνια, θα τους φανεί περίεργο ότι η εικόνα του αυτοκινήτου μου προς διακοπές φορτωμένου με κρασιά, σε χαρτοκιβώτια, ξυλοκιβώτια που ξεχείλιζαν από τα παράθυρα κλπ κλπ… δεν υπήρξε φέτος! Ναι… ανέβηκα στην Τσαγκαράδα μόνο με μία κούτα «Άνεμους» του Παλυβού, το καθημερινό και… μοναδικό κρασί της Χριστίνας, και με την ελπίδα ότι κάτι θα βρω και για ‘μένα στην αποθήκη-κελλάρι μας που να "ζει" ακόμα- βλέπετε η Χριστίνα δεν με αφήνει να πίνω από τα κρασιά της, μήπως και… τελειώσουν και πάθει στερητικά! Δυστυχώς, ήσαν άπειρα τα πράγματα που έπρεπε να ανεβάσουμε, μαζί με το Μαρινάκι, την κόρη της φίλης, κουμπάρας και κάπως «κόρης» μας Μυρτώς που θα έπρεπε να ανέβει στη γιαγιά της για διακοπές…

Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να γίνω και εγώ ένας συνηθισμένος πελάτης του House of Wine! Αποφάσισα να διαπιστώσω αν όλα αυτά τα καλά που γράφετε είναι… αληθινά, και κάθισα να γράψω την παραγγελία μου για να μου την στείλουν στην Τσαγκαράδα.

Δύσκολη δουλειά! Τι να βάλω και τι να αφήσω; Και κάθε φορά που έβλεπα στον πάτο της λίστας το… σκορ (ναι… πληρώνουμε ΟΛΟΙ τα κρασιά μας στο House of Wine, εκτός από τα κρασιά δοκιμής), γύριζα πίσω, έβγαζα κάποια, έβαζα άλλα, ξανά πίσω στο λογαριασμό, και… φτου και απ’ την αρχή! Δεν θα το πιστέψετε, αλλά αυτή η δουλειά κράτησε σχεδόν τρεις μέρες! Και να ‘μαι τώρα, έχοντας μόλις πατήσει το κουμπί της «Υποβολής Παραγγελίας» να γράφω την… ετήσια καλοκαιρινή αναφορά μου σε εσάς!

Πως όμως επιλέγω τα κρασιά που με συνοδεύουν στις διακοπές; Τα κριτήρια επιλογής είναι κυρίως τρία:

-Τί θέλω να απολαύσω

-Τι θέλω να ταιριάξω

-Τι πρέπει να δοκιμάσω

Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν τα κρασιά που θέλω να έχω μαζί μου ο κόσμος να χαλάσει! Είτε είναι κόκκινα, είτε λευκά, είτε πράσινα, είτε Καλοκαίρι είτε Χειμώνα… είτε ζέστη είτε κρύο…  εγώ τα θέλω μαζί μου και θα τα πιώ οπωσδήποτε. De gustibus et coloribus non est disputantum έλεγαν οι Ρωμαίοι, και είχαν δίκιο… Θα τα απολαύσω μόνος μου, στο φαγητό μου, με την παρέα, στα… τσιμπούσια της κατσαρόλας, του φούρνου ή της ψησταριάς… παντού!

Σε αυτή λοιπόν την πολύ «ειδική» κατηγορία, την κορυφή καταλαμβάνουν 2 κρασιά: Η Φλέβα Σκούρα και οι Τέσσερις Λίμνες του Κυρ-Γιάννη. Πίνω τη Φλέβα λίγο δροσερή με όλα τα ψητά στη σχάρα (και είναι πολλές οι… ευκαιρίες εδώ στην Τσαγκαράδα, πιστέψτε με!) και τις Λίμνες με ότι… τρώγεται! Και μπορεί τα κόκκινα να μην ταιριάζουν με θαλασσινά, αλλά τα λευκά ταιριάζουν με τα πάντα, και όποιος προσπαθεί να σας πείσει για το αντίθετο, προσέξτε μήπως είναι… ειδικός! ΟΚ, ίσως υπερβάλλω κάπως, αλλά το κάνω για να τονίσω ότι η σύγχρονη άποψη για το ταίριασμα έχει «φύγει» πολύ μπροστά, ιδιαίτερα στις ηλικίες μέχρι 30 ετών (όπου και ανήκω… ψυχικά!) σε όλο τον νορμάλ κόσμο… Απολαύστε λοιπόν το λευκό σας κρασί με ότι σας αρέσει, χωρίς τύψεις, ενοχές, αισθήματα… κατωτερότητας, στα φανερά και όχι μόνο σε σκοτεινά δωμάτια, μόνοι και έρημοι μη σας δει κανένας «βαρύς» οινόφιλος. !

Στην ίδια κατηγορία ακολουθούν οι Πλαγιές Γερακιών - Λευκό, Ερυθρό και Ροζέ και -σε κάποια απόσταση- ο Παλαιόμυλος Chardonnay Ζαφειράκη, ο Άσπρος Λαγός Ερυθρό Δουλουφάκη και ο Καβαλιέρος Σιγάλα, (με το τεράστιο Χρυσό Decanter φέτος και τη δεύτερη βαθμολογία -98/100!- του διαγωνισμού!), μακράν το καλύτερο Σαντορινιό Ασύρτικο. Μαζί του και το Ασυρτικο Wild Ferment ττης Γαίας, αλλά και το Ασύρτικο του Τ-Οίνου, εκπληκτικό, το μόνο εκτός Σαντορίνης Ασύρτικο που αντέχει τη σύγκριση, και πάνω από πολλά Ασύρτικα της Σαντορίνης. Οι Κίκονες Λευκός, το Κτήμα Αβαντίς - Sauvignon Blanc, η θαυμάσια Lenga για τα απογευματινά απεριτιφ βρίσκονται σε αυτή τη λίστα επίσης. Και βέβαια, το αγαπημένο μου Ροζέ, η Θεόπετρα, αυτό το ελληνικότατο ροζέ που αντικαθιστά κόκκινα στα διάφορα θερινά τσιμπούσια γύρω από την ψησταριά και τα κάρβουνα! !

Εδώ επίσης θα αναφέρω το… καθημερινό μας καλοκαιρινό λευκό, το Άνεμος Λευκός, θαυμάσιο, δροσερό και πολύ ευχάριστο ιδιαίτερα το καλοκαίρι, που ελπίζουμε του χρόνου να έρθει επιτέλους με βιδωτό πώμα!

Στην ίδια κατηγορία υπάρχει στα αφρώδη το Karanika Brut Cuvée Spéciale (φανατικός του Καρανίκα εγώ!) που θα φτάσει μαζί με το Edenia Rose!

Πάμε τώρα στη δεύτερη κατηγορία… Τι θέλω να ταιριάξω!

Έχοντας πει τα προηγούμενα και σαν γνήσιος οπαδός του Καρνεάδη (διαβάστε την ιστορία του και θα καταλάβετε) θα ομολογήσω ότι… ναι, υπάρχουν πολλά ταιριάσματα φαγητού και κρασιού που σπάνε κόκκαλα! Ε λοιπόν, εδώ στην εξοχή έχω τη δυνατότητα να διερευνήσω τα ταιριάσματα που θέλω: Δηλαδή επιλογή κρασιού και αναζήτηση τι ταιριάζει με αυτό… και όχι αυτό που γίνεται συνήθως, δηλαδή το ανάποδο.

Πως επιλέγω αυτά τα κρασιά; Μα… εύκολα! Θα έχει τύχη στον κάθε ένα φίλο του κρασιού, και σε εσάς ίσως, να δοκιμάσει κάποιο κρασί και αυτόματα να σκεφτεί «Τι ωραία που θα ταίριαζε με το τάδε φαγητό!». Εγώ λοιπόν, σε τέτοιες στιγμές… αποκάλυψης ή επιφοίτησης(!) σημειώνω τον πιθανό συνδυασμό… και έχω γεμίσει αρκετές σελίδες στο iphone με αυτές τις… εμπνεύσεις μου!

Εδώ στην Τσαγκαράδα έχουμε ένα καταπληκτικό μποστάνι, με όλα τα καλούδια – ντομάτες, πιπεριές, μελιτζάνες, κολοκύθια, κολοκυθανθούς, ρόκα, φασολάκια, καθώς και ότι άγριο χορταρικό μπορείτε να φανταστείτε… έχουμε φιασδές που δεν το ξέρετε αλλά τρώγεται με αυγά ομελέτα. Έχουμε τσιτσίλαβλα για τη σαλάτα ή για μεζέ. Την επόμενη μέρα της βροχής οι «ειδικοί» των μανιταριών εξορμούν για μανιτάρες, τεράστιες, διαφόρων ειδών -καμία σχέση με τα πλευρώτους- που ψήνονται ή μαγειρεύονται με χίλιους-δυο τρόπους. Η θάλασσα και τα βράχια του Μυλοποτάμου μας δίνουν πεταλίδες, αχινούς και οι βουτηχτές τις περίφημες «φούσκες», ένα μαλάκιο σε κέλυφος όμοιο με βράχο και απίστευτο ιώδιο… και το κτήμα μας «οργώνεται» συχνά-πυκνά από… αγριογούρουνα, που είναι πια τόσα πολλά που σχεδόν κυκλοφορούν στο χωριό, ε… και στα πιάτα μας, είτε στιφάδο, είτε κοκκινιστό, είτε σαν εξαιρετικές μπριζόλες στα κάρβουνα!

Όλα αυτά αποτελούν τη βάση για τις… εμπνεύσεις ταιριάσματος. Δε θα σας τις πω εδώ όλες, θα σας ενημερώνω για κάθε μια όταν αυτό συμβαίνει, αλλά θα σας πω κάποια από τα κρασιά που έχω παραγγείλει για αυτή την κατηγορία!

Πρώτο και καλύτερο το νέο ροζέ του Κυρ-Γιαννή, το «γαλλικής κουλτούρας» L’ Esprit du Lac. Όπως σας έχω ήδη πει, παρά τον προβηγκιανό χαρακτήρα του, υποψιάζομαι ότι το «τσαγανό» που του δίνει το Ξινόμαυρο, θα το κάνει να ταιριάξει τόσο με ντομάτες, μελιτζάνες και πιπεριές γεμιστές, όσο και με μανιτάρες ψητές. Άλλο ένα -πολύ σημαντικό- ροζέ, το Mavrose 2016 των Τηνιακών Αμπελώνων, που η πολυπλοκότητα αλλά και η ιδιαιτερότητά του με κάνει να πιστεύω ότι θα ταιριάξει εξαιρετικά με πολλά... απρόσμενα φαγητά! Ακόμα στην ίδια κατηγορία το Παλιοκαιρίσιο, ένα πραγματικά πρωτότυπο κρασί του Γκλίναβου, πορτοκαλί, ημιαφρώδες και ημίξηρο, που θέλω να το δοκιμάσω με τηγανητά, τόσο ψάρια (μπαρμπούνια ή κουτσομούρες) όσο και κολοκυθοκορφάδες με τυρί... Τέλος, το Vriniotis Vradiano Wild Ferment, ένα σημαντικό κρασί που θα συνδυάσω με κρέατα, και ψητά και μαγειρευτά, με στόχο δοκιμής τις μπριζόλες αγρτιογούρουνου...

Η τρίτη κατηγορία είναι τα κρασιά που πρέπει να δοκιμάσω. Αυτά χωρίζονται σε δύο υποκατηγορίες: Αυτά που έχουν έρθει για να δοκιμαστούν και να μπουν στους καταλόγους και στα «ράφια» του House of Wine. Μια δουλειά που την κάνει πολύ καλά η Μαριάννα Μακρύγιαννη, και που εγώ παίζω το ρόλο του «κοινού» στη δοκιμή, συμβουλευτικά, χωρίς ψήφο αλλά με δικαίωμα… βέτο! Αυτά λοιπόν δε θα σας τα πω… γιατί αν κάποια δεν μπουν τελικά στους καταλόγους μας θα δυσφημιστούν χωρίς λόγο (πάρα πολλά κρασιά δεν μπαίνουν όχι γιατί είναι κακά, αλλά για πολλούς ακόμα λόγους).

Η άλλη υποκατηγορία είναι τα κρασιά που θέλω να ξαναδοκιμάσω με την ησυχία μου. Που σημαίνει ότι τα δοκιμάζω όταν τα ανοίγω, χωρίς φαγητό και με φαγητό, στη συνέχεια κλείνω τη φιάλη με το φελλό της και τα δοκιμάζω πάλι την επομένη… δεν μπορείτε να φανταστείτε τις διαφορές, ή μάλλον… μπορείτε και το έχετε ήδη κάνει με τα κρασιά που μένουν στο ψυγείο ή στο ράφι.

Εδώ λοιπόν έχω παραγγείλει το εξαιρετικό ροζέ Idylle d'Achinos, το Monograph Multi και το 4-6 Ροζέ της Γαίας, το αφρώδες Rosato by Elena του κτήματος Ράπτη, το Pinot Grigio Campagnola Veneto που με εντυπωσίασε με τη σχέση ποιότητα/τιμής, το ίδιο και τα Chateau Magneau Λευκό και D’Alamel Chardonnay. Εδώ επίσης και το Κτήμα Κατσαρού - Chardonnay, που το θυμήθηκα πρόσφατα και με εντυπωσίασε..

Σας φαίνονται πολλά; Να σας πω την αλήθεια… και εμένα! Κάνουμε όμως φιλότιμες προσπάθειες (ίσως πολύ φιλότιμες) για να τα καταφέρουμε. Και εμείς και κάποιοι φίλοι εδώ...

Τέλος, να σημειώσω εμφατικά ότι αυτές είναι ΔΙΚΕΣ μου, προσωπικές επιλογές και όχι επιλογές του House of Wine. Ας τις ακολουθήσουν φίλοι μου που ξέρουν ότι ταιριάζουν τα γούστα μας ή νέοι φίλοι που το… υποψιάζονται! Οι υπόλοιποι ας διαλέξουν από τις 1000+ ετικέττες τοy House of Wine! Θα βρουν κρασιά για όλα τα γούστα και όλα τα πορτοφόλια…


Στην υγειά σας!

Μοιραστείτε το άρθρο: